Çevresindeki yoğun yapılaşmaya rağmen bu koylar, doğallığından fazla bir şey kaybetmemişlerdi. İşte yalnızlığımın çok ağır bastığı dönemlerde, bu ıssız koylara gider, gölü seyreder, hatta kimi zaman burada ehliyet sınavına çalışırdım bile. Çünkü gerçekten artık dolmuşlara tahammülüm kalmamıştı. Gireceğim ilk sınavda mutlaka ehliyetimi almalıyım
Umutla karamsarlık dans ediyor.
Bir gün yeryüzünde hiç bir kara parçası kalmayacak. Issız koylar ki, ağustos böceğinin dokuz kuşak önceki kardeşleridir. Beklerler, ama hiç bir şeyi. Dünya açlarla doludur. İnsanoğlu, o günden çok sonra bir daha türeyecek, ta baştan, denizlerden ve yepyeni anakaralar kuracak. Kurulmuşu bulmayacak. Tokgözlülükle. Sorun bu işte! Verilenle yetinen mahvolacaktır. Sen başkaldır ey insanın atası, soyağacını başlat! Yeter bu aldanma. Bir an bile bekleme, hemen başla. Bunu söylemeye geldim. Ne yapacağım bilmiyorum.
Sayfa 49
Serüven diye geçtiğimiz nice yol
Issız koylar
Akla gelmez sapaklar
Masmavi tüten düşlerimiz
Unutulmuş bahçelerde
Unutulmuş türküler gibi ayak izlerimiz
Phraxos güzeldi,
Bunu anlatacak başka bir sıfat yoktu; öyle hoş, pitoresk, büyüleyici filan demek yetmezdi
-yalnızca ve fazla çaba harcamaksızın güzeldi
işte. Onu ilk kez o Çobanyıldızı'nın altında, ametist akşam denizinin içinde heybetli bir siyah balina gibi süzülürken gördüğümde nefesim kesilmişti ve hâlâ da gözlerimi kapayıp o anı aklıma getirdiğimde nefesim kesilir gibi oluyor. Ege Denizi'nde bile az rastlanacak bir güzelliği vardı, çünkü tepeleri çam ağaçlarıyla, bir yeşil ispinoz tüyü kadar hafif Akdeniz çamlarıyla kaplıydı. Adanın yüzde doksanı ıssız ve ekinsizdi: Yalnızca çamlar, dik yamaçlarla çevrili koylar, sessizlik ve deniz. Diğer bir köşede, kuzeybatıda ise, küçük küçük birkaç limanın etrafını çevreleyen o kar beyazı evler, seyrine doyum olmayan bir
bütünlük oluşturuyordu.
Sayfa 46Kitabı okudu
Medeniyetin Ruhu...
m.youtube.com/watch?v=xi--WWo...
(🎵 Issız Koylar; 👩🎨 Tuluyhan Uğurlu)
“Medeniyetin ruhu güzel sanatlardır. Onlar hastalanınca medeniyet can çekişmeye başlar.”
“Müzik, şiirin ifade edemediği duyguları anlatan bir şiirdir.”
( 
Tiryaki Sözleri ; 
Cenap Şahabettin )
.
Bir gün yeryüzünde hiçbir kara parçası kalmayacak. Issız koylar ki, ağustosböceğinin dokuz kuşak önceki kardeşleridir. Beklerler, ama hiçbir şeyi. Dünya acılarla doludur. İnsanoğlu, o günden çok sonra bir daha türeyecek, ta baştan, denizlerden ve yepyeni anakaralar kuracak. Kurulmuşu bulmayacak. Tokgözlülükle. Sorun bu işte! Verilenle yetinen mahvolacaktır. Sen başkaldır ey insanın atası, soyağacını başlat! Yeter bu aldanma. Bir an bile bekleme, hemen başla. Bunu söylemeye geldim. Ne yapacağını bilmiyorum.
