Yoruldum çok fazla yoruldum . Hayatımda beni yerle bir eden dört duvar arasında sıkışmama neden olacak bir şey yok ağır şeyler yaşamıyorum hayatımı göz önünde bulunduruyorum bir daha kanât getiriyorum ağır durumlar yaşamadığıma fakat bazı şeyleri kabullenmek istemiyorum ama zorundayım belirsizlik , gereğinden fazla düşünme , geçmek bilmeyen baş ağrıları hayatımda ki bir takım sıkıntılar ….. alışıyor insan alışamaz değil ne yaşarsak yaşayalım zaten insanın fıtratında var bu alışmak denilen eylem . Ben alıştım , istemeyerek alıştım . Defalarca ne yaptım neden böyle oldu neden neden neden yeter artık sonu olmalı .
Güzel başlayan bazı romanlar ilerledikçe Sarpa sarmaya başlar da bir umut okumaya devam edersin ya, hah İşte ben öyle yapmayı bıraktım. Neresinde kaldığımı unutmayayım diye değil, Tam da neresinde vazgeçtiğimi hatırlayayım diye sayfayı köşesinden katlayıp rafa kaldırıyorum Yani artık istemiyorum
Sayfa 39
Artık elimden gelse daha sesiz nefes alır veririm öyle ki farkedilmek istemiyorum.. Kimse bilmesin anlamasın.. Keşke bundan önce ölseydim de unutulup gitseydim diyen Hz Meryem aleyhi selam düşüyor aklıma sen ki iffetinle Allah dilemedikçe unutlmazsım da biz bölük pörçül düşe kalka amellerimizle zaten kimsenin hatırında kalmayız..
Etrafın sessizliği hâlâ devam ediyor; her yer hareketsiz, yalnız benim kanlı vücudum titriyor. Hayatım sonu mu? İnanmıyorum. İnanmak istemiyorum. İnsan hayatının sonu böyle kolay, böyle ansızın gelmez. Ben daha yaşamak istiyorum.
Sayfa 223Kitabı okudu
Ben böyleyim işte. Bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret falan değil. İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile. Sadece bir yalnızlık ihtiyacı.
