Gurbet işçisinin mektubu
Çile yorgunu sevdiğim benim
Senden ayrıldıktan sonra
Gör ki neler değişti yaşamda
Ben’i bizde
Biz’i bende yaşıyoruz şimdi
Ekmekse bir çıkında
Yemekse bir tavada
Eller aynı ellerimiz
300
300. gün... Her 100 günde bir yazıyorum sevgili. İlk 200 gün, içinde az da olsa umut taşıyarak yazan bir ben vardım. Keşke bu yazıyı da aynı şekilde yazabilseydim.
Dile kolay 10 ay... Gitmeseydin de şu 10 ayı beraber geçirseydik keşke sevgili. Sana hep sonsuz sevgi, saygı, aşk ve huzur vaadetmiştim. Bu tek taraflı olmayacaktı. Sen yanımda olduğun
Hz. Musa bir gün bir başına dağları dolanırken, uzaktan yoksul ve yalnız bir çoban görmüş . Çoban dizüstü çökmüş , ellerini semaya açıp dua etmekteymiş . Bu durum Hz.Musa’nın çok hoşuna gitmiş ama yaklaşıp da çobanın duasını duyunca afallamış .
“Kurban olduğum Allah’ım. Seni ne kadar severim, bir bilsen. Ne istersen yaparım, yeter ki Sen iste.
Bana bende Onur Can Özcan çok severim istersen birlikte konserine gideriz demişti...
Ve bende bir şeyler koptu.
Oruç, Beden orucu olmalıdır.
Gözün orucu, gafletten men olunmasıdır.
Dilin orucu, yalandan, gıybetten, dedikodudan uzaklaşmasıdır.Kulağın orucu, yasaklanmış şeyleri işitmemektir.Nefsin orucu, hırs ve şehvetten kendisini korumasıdır.
Kalbin orucu, bütün nefsani duygulardan arınıp beşeri sevgiden uzaklaşmaktır.
Ruhun orucu, dünya malına tamah
İstersen lambayı söndür.Senin karanlığını da tanır yine severim.
Çoktan unuttum seni
Sen ne istersen söyle,
Belki yağmurlu bir akşamda
Gelirsin aklima
Gökyüzüne bakıp yalvarırım Allah'a
Seni hatırlatan anılarım kalsın bana
Bir iki damla göz yaşı dökerim
Sonra unutur hayata dönerim
Belli olmaz ...
Gün gelir belki yeniden severim seni
Aynı eskisi gibi...
Ya da tamamen unutur ,geçmiş geçti derim hayatima devam ederim
Aynı şimdi ki gibi...
Çiçek Can
"hiç bir vasfım yok. hiç bir hedefim ve hiç bir neticem yok. çabam da niyetim de yok. ben bir seni dilerdim, seni dileyen aptal kafam, aşk nedir bilmem ben. İyiyi kötüyü ayırt edemem, kendi kendime yetmeyi beceremem, ben seni Özdemir Asafın şiirlerinde sevmem. ben seni severken geçtiğim sokakların yollarına zincir vurarak severim, ben seni sahil kıyılarında değil, kumar masalarında severim, bir de uygunsa, 2 viski ismarlarım, benden olur. -nasıl severim, bilmek istersen."
Yaş 25 evlilik zamanı geldi geçti ………derken annem açtı yuva kurma konusunu.Saliha bir kız olsun gerisi gelir diye düşünüyordum. Yakın bir akrabamızdan haber geldi.komşuları çok dindarmış, kızlarının ailesinden dahada dine bağlı olduğunu duyunca sevindim.Gittik bir görelim görüşelim dedim.Ilk ailesiyle konuştum…Hatta ben konuşmadım sürekli onlar
Anneme Söylemeliyim, Beni Yeniden Doğursun.
Kimseyi başkalarından duyduğum gibi tanımam, çünkü kimse başkasını kendi tanıdığı gibi tanıyamaz.
Herkes kendini zor tanıyorken. Kim ki kendini açığa komaktan korkmaz, o saygın bir insandır. Herkes kendi yorumunun cellatıdır biraz da. Sevmek bir ince iş sonra.
Sevgi, işte trajedinin kaynağı, yaşamın kökeni, insanı varkılan umut:
Beni izimire
Maintenant III: Oscar Wilde Yaşıyor (Kendi çevirilerimden)
1913 yılı, 23 Mart gecesiydi.
Eğer o kış akşamı hâlet-i ruhiyemi anlatmak isteseydim derdim ki hayatımın en kayda değer anlarıydı. Hayatımın acayipliklerini sunmak istiyorum size, doğasını garipliklerimin; tiksinç doğamı, beni daima doğru bir yola sevk olmaktan alıkoysa da asla hiçbir şeye değişmeyeceğim doğamı: bazen dürüst kıldı beni, bazen