Öğle güneşi keskin, beyaz ışınlarını yayıyordu. Havada tek bulut yoktu, yaprak kımıldamıyordu. Her şey böyle dinlenirken, sadece gökyüzünde kızışan yuvarlağın ışığı yükseliyordu. Mail ıssızdı, yere karaağaçların ağır ve kımıltısız gölgesi inmişti. Duvarların kenarında bulunan çukurun dibinde yol bekçisi uyukluyordu. Kuşlar susmuştu. Dörtte üçü
İstilacı Beyaz Ruhu
Kim bilir daha kaç kişi yiyecekle kandırılıp sindirilmeye çalışacaktı! Beyazlar iki grup yasa oluşturmuşlardı; Nyungarlar bunu anlayıp kabullenmekte zorlanıyorlardı, akılları karışıyordu. Kendileriyle beyazlar arasında sayısız fark vardı; öldürme şekilleri bile farklıydı. Beyazlar ateşli silahlar ve kılıçlar kullanıyorlardı. Nyungarlar ise mızrakla öldürüyorlardı. Çok geçmeden bütün Aborijin nüfusu beyazların gücünü ve acımasızlığını kabullenmeyi öğrendi; o üstün silahlarını nasıl gözlerini kırpmadan kullandıklarını gördü. böylece beyazlara özgü ceza ve adalet sistemini de kabul etmek zorunda kaldı.
Sayfa 28 - Nokta YayınlarıKitabı okudu
