Doğrusunu isterseniz bu iki yüzlü, kokmuş dünyaya artık dayanamıyorum.
Sayfa 152
Hayaller değiştiğinde - ki değişirler, ki değişmek zorundadırlar - acı başlar. Büyülü kent birden yok olur ve siz yellerin kavurduğu çölün ortasında yapayalnız kalıverirsiniz. Sevdiğinize gelince... O sizi hiçbir zaman anlamamıştır. İşin doğrusu, siz kendinizi hiçbir zaman anlamamışsınızdır.
Doğrusunu isterseniz, bu iki yüzlü, kokmuş dünyaya artık dayanamıyorum. Sabrım kalmadı. İltifat etmek, yalan söylemek, yaltaklanmak, ve hatta gülümsemek bile zor geliyor. Neye gülümseyecekmişiz ki?
Herkes aynı fikirde olunca hayatın keyfi kaçıyor.
Mutsuz aileler sessizliğin iş birlikçileridir. Sessizliği bozan, hiçbir zaman bağışlanmaz. O, kendi kendini bağışlamayı öğrenmek zorundadır.
"Bir şeylerin bana seni hatırlatmasını değil, seni istiyorum."
"Keşke sesini tekrar duyabilseydim."
Kendimden kaçtıkça içimdeki yakalanma duygusu daha büyük bir tutkuya dönüşüyordu.
Sayfa 12
Doğrusunu isterseniz, bu iki yüzlü, kokmuş dünyaya artık dayanamıyorum.
Sayfa 152 - Sel yayınlarıKitabı okudu