Güzel kitaptı fakat yazar konuyu çok uzatmış yani okurken sıkıldım bunun nedeni kitaptan aksiyon beklememdi sanırım..sonlara doğru heyecan arttı ama çoğunluğun dediği gibi bir Psikoanalist değildi
Bu haber niteliğindeki metinleri okumak daha çok bir savaş alanında dolaşmayı andırıyordu. Eğer bir çocuk cesedi görürseniz dehşete kapılır, gözyaşlarına boğulmamak için gayret sarf edersiniz. Ama karşınızda yüzlerce ceset varsa gördükleriniz anlamını yavaş yavaş yitirmeye başlar.
Katzenbatch her kitabında çıtayı biraz daha aşağıya çekiyor. Şizofrenden sonra Profesör de beklentimi karşılamadı. Anlatılan o kadar yabancı olmadığımız bir konu olunca Katzenbach'ın üslubu bile kurtaramamış. Ağır aksak giden kitabı beğenmedim tavsiye etmem.
Verdiğimiz kötü kararların sonuçlarının hayattayken bir şekilde karşımıza çıkabileceğinin örneği sergilenmiş bu kitapta. Hangisi daha kötü peki? Yanlış yaptığımızın bile farkında olmadan yaşamak mı, bu farkındalığa ulaşıp sonucuna katlanmak zorunda olmak mı?
Tamamen 'şizofreni' üzerine aldığım bir kitap olduğu için hiçbir aksiyon beklentim yoktu, benim için tamamen sürpriz olan bir konuya sahipti. Betimlemeleri ve anlatımı beni hiç sıkmadı, her kelimeyi yutarcasına okudum. Diğer kitaplarını okumamıştım, okusaydım nasıl düşünürdüm bilmiyorum ama aşırı hoşuma gitti. Öyle ki, bazı paragraflarını bir kenara yazma ihtiyacı hissettim.
Çok zor ilerleyen bir kitap. Profesörün halüsinasyonları beni oldukça sıktı diyebilirim. Yarıda kitap bırakma huyum olsaydı 10.bölümden sonra bırakırdım.