Orada dikilen oydu, farkında olmadan düşündüğüm, her basamakta, uyuyan evdeki her adımda ve onun uyanık olduğunu koridor ve kapı arasında benim ışıldayan duygularım algılamıştı.
Yorgun ve şaşkın son basamağa kadar gelip ıssız odamın önüne vardığımda, bir tabutun önünde durur gibi yılgınlık
gelmişti üzerime.
kendimden geçmiştim; yer ayaklarımın altında kaybolmuş ve bu baş döndüren düşmenin bütün tatlılığını algılamıştım
Dakikalar yuvarlanıp geçtikçe
...benim inadıma karşı kuvvetli olacağını düşünüyordu, ama ben; hayal kırıklığı yaşayan dünyanın susayan koru ve susuzluktan kavrulan bütün toprağın beklentileri içimde olduğu için kuvvetliydim.
Birisinin geçerken attığı kaçamak bakışla hemen kendimi kaybettiren, beni allak bullak eden şey tutkum muydu?