Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
Yerli Polisiye
Bir arkadaş başka bir mecrada demiş ki, "Bir kitap okudun, etkilendin. Bahset bundan, taniyorsan yazarina da söyle. Söylemek yetmez, iki satir yaz bunu bir yerde, duysun okusun insanlar, metin hak ettiği okura kavuşsun. Bu işin hakkı budur." Ben de işin hakkını vermek amacıyla Türk Polisiye Okuma Turu ilk kitabi olan #kafambozuk hakkında iki kelam etmek istiyorum.
Kafam Bozuk, okuduğum dördüncü @necatigoksel kitabi. Metin Kara Dizisi'nden daha önce okuduğum Hayat Askıda ve Gece Gündüz gibi bu romanda da Necati ağabeyin toplumsal yapımız üzerine sert eleştirilerini, insanlar hakkındaki net tespitlerini okuyoruz. Normalde kurgu romanlarda, hele hele polisiyede felsefe yapılmasına, (tam nasıl deniyor bilemiyorum) aforizma gibi kısa tespit metinleriyle olgular hakkında çok şey anlatılmasına uyuz olan ben ( sanırım kendim beceremediğimden) Necati Ağabeyin bu üslubunu hep beğenmişimdir.
Ukala komisere daha ilk kitaptan ayar olduğum da doğrudur, ancak sürükleyici kurgusu, güncel yaşantımız ve toplumsal halimiz hakkındaki net gözlemleri, kadın-erkek ilişkisi hakkındaki sağlam tüyoları ile Kafam Bozuk, iyi bir polisiye.
Bu aralar kafam iyi değil zaten bazı meseleler yüzünden, bu kitap üzerine tuz biber oldu. Asabım bozuk bozuk okudum. Bi dolu şey yazabilirim ama yazmak içimden gelmiyor.
Bernard Lewis bu kitapta, İslam'ın hem Batı dünyasıyla hem de kendi içinde terörizmle ilişkisinin bir muhasebesini çıkarıyor ve İslam dünyasının içine düştüğü geri kalmışlık, despotizm, terör sarmalından nasıl kurtulabileceğini tartışıyor. Batı dünyasının Ortadoğu ve İslam konularında önde gelen düşünürlerinden olan Bernard Lewis eleştiri oklarını Batı'ya yöneltmekten de geri durmuyor ve Türkiye'ye bu krizden çıkışta önemli bir misyon biçiyor. İslam'ın Krizi sözcüğü "tanık" anlamına gelen Yunanca martys'ten gelir ve Musevi-Hıristiyan kullanımda inancını inkâr etmektense işkenceye ve ölüme hazır olmayı anlatır.
Çok sevdiğim bir yazar olan Necati Göksel’in Kafam Bozuk isimli romanı, yazarın yedinci kitabı olarak, Eylül 2018’de okuyucu ile buluştu. Polisiye edebiyatının çok yönlü kalemi Necati Göksel, eserlerinde kullandığı sade ve samimi dilin yanı sıra, son derece akıcı anlatımı ve kurduğu zeki olay örgüsü ile adından söz ettirmeye devam ediyor.
Kafam Bozuk’ta ana karakter, eski polis Ayaz Batur’un ağzından, yalın ve içten bir üslupla anlatılan hikayede okuyucu, gerçekçilik ve içselleştirme hislerini derinlemesine yaşıyor. Oldukça sürükleyici ve merak uyandırıcı bu serüveni okurken, sıklıkla zeka çalıştırmak da gerekiyor. Zira tüm gizemi çözdüğünü zannedip, boşluğa düşmek pek olası. Ancak bu “kandırılmışlık hissi” insanı üzmüyor, tam tersine mutlu ediyor. Zaman zaman hayata karşı bir başkaldırı niteliğine bürünen, bu çok katmanlı ve keyif veren polisiye romanı okumanızı şiddetle tavsiye ederim!
Tolstoy
Bazı yerlerde kendi benliği bazı yerlerde hayalleri bazı yerlerde toplum bazı yerlerde hiçlik bazı yerlerde acı bazı yerlerde kendisinden bahsediliyor diyebiliriz doğrusu gece vakti ne yazıcağımıda pek bilemedim kafam bozuk moralim yok ama yani dediğim gibi kısaca şunu dicem en iyisi :
Bir insanın hayatında mutlaka okuması gereken ve hatta 5 6 defa üst üste okuması gereken bir kitap.
Sıra dışının Ötesi
Kafam Bozuk, benzerine nadir rastlanabilecek bir roman. O kadar çok katman barındırıyor ki, eminim okurların hepsi bu katmanların farkına varamayacaklardır. Klasik bir polisiye değil, çünkü kitabın kahramanı da bir yazar ve okura alttan alta polisiyenin nasıl yazılacağını, kurgunun nasıl oluşturulacağının ipuçlarını veriyor. Aynı zamanda öylesine alaycı ki, tüm bu kurallarla da zaman zaman kafa buluyor. Felsefi dokundurmaları çok ilginç. Öte yandan kitabın kahramanı tüm dürüstlüğüyle size açılmışken, kitabın esas yazarının marifetiyle onun da hafiften takıntılı (obsesif) olduğunu hissediyorsunuz. Diğer taraftan günümüz dünyasının bir çok sorununa değiniyor. Özelde ise Türkiye'nin rantlaşma ve doğayı yok ederek kendi köküne kibrit suyu dökmesinin hikayesini de anlatıyor. Kitap post modern bir tarzda yazılmış. Fark edebilenler için çok zeki bir roman. Hatta yazar zeki okur istediğini belirtme gereği bile duymuş. Roman, okuduğum yüzlerce kitap içerisinde en sıra dışı olanlardan. Çok beğendim.
Kitap kendini okutuyor öyle çok sıkıcı değil. Yazarın bazen konuyu dağıtması özellikle en heyecanlı yerlerde saçma bilgiler vermesi bence acemilikten. Ha bir de sonunu bağlamamış yada bağlayamamış onu da bize yıkmaya çalışmış. Ve şunu da eklemek zorundayım. Hayatın bile sonu varken kitabın da sonu olmalı...
Nasıl bir yorum yapmam gerektiğini bilemiyorum şu an. O kadar ilerlemeyen, o kadar anlaşılmaz ve ‘ee yani’ dedirten bir kitaptı ki, sürekli ‘sabah uyandım kapı çalıyordu’ , ‘sabah uyandım zil çalıyordu’ ile başlayan bölümler sıktı beni. İstisna Türk Polisiye yazarları hariç, bir daha maalesef okumayı düşünmüyorum Türk Polisiyesi, çünkü anladım ki gerçekten bana göre değil. Konuşmalar, anlatım çok enteresan geldi bana. Çok tuhaftı. Ben dilini, anlatımını maalesef beğenmedim. Yarım bırakamama gibi pis bir huyum olduğu için eziyetle bitirdim.
Bir romanı tamamen kahramanın ağzından yazmanın -bu romanda anti-kahraman demem daha doğru- ve romandaki her detayı da başarıyla aktarmanın çok kolay olmadığını düşünüyorum. Necati Göksel bunu hakkıyla yerine getirmiş. Eski komiser Ayaz bana göre bir anti-kahraman. Bir anti-kahramanı okuyucuya sevdirmek de, en az onun ağzından hikayeyi anlatmak kadar zorlu bir iş bence. Buna rağmen, tadından yenmeyecek bir karakter ortaya konmuş. Aslında hikayeye giren tüm karakterler ince ince işlenmiş, romanın sonlarına doğru çözülmeye başlayan gizemler için olaylar hiçbir açık vermeksizin okuyucuya aktarılmış. Küçük felsefi göndermeler ise hiç abartılmadan karakterin alaycı kişiliğine yedirildiği için romanın tuzu biberi olmuş. Şiddetle tavsiye ediyorum.
Öncelikle söylemen gerekirse felsefi şeyler okumaktan çok hoşlanmıyorum fakat yazar polisiye ile felsefeyi birleştirerek, dozunda tutmayı başarmış. Anlatmak isteklerini alaycı bir dille anlatmış olması keyifliydi. Türkçe’nin lastik bir dil oluşunu, nereye çekersen oraya gelir şeklini bir çok yerde kullanmış, özellikle argo tabirlerde.
Kitapta beni rahatsız eden özellikle başlardaki cinsellik içeren kısımlardı. O kısımlarda kullanılan dil, anlatım birazcık rahatsız etti. Kitabın ilerleyen kısımlarında ise sert anlatım kendini daha fazla Ayaz’ın alaycılığına bağladı ve beni de kitaba bağladı.
Klasik hep alışmışız mesleği bıraksa da meslek onu bırakmaz dediğimiz komiserlere. Ayazı da başta onlardan sandım
İlk bölümler biraz durağan olmasına rağmen ilerledikçe sürprizler sizi karşılıyor. Sonuna doğru iyice yok artık dedirtiyor. Türk polisiyesine farklı bir tat getiren yazarı tavsiye ediyorum. Ben de diğer kitaplarını kısa sürede okumaya çalışacağım. .
Komiser Ayaz Baturun gözünden baktığımız hayatta iyi ve kötü kavramlarının gerçekliğini sorguladığım bir kitaptı.
Salt polisiye kitap kurgusunun içine, felsefe ve psıkolojık tahlilleri bol bi labirentte çıkışı aramak gibiydi kitabın sonuna ulaşmak.
Hani meşhur bir söz vardır; etrafımızda kimse olmadığını bilseniz yinede iyilik yaparmısınız?
Komiser Ayaz da tamda bu sözün karşılığı bir sarkaç ta kendi içinde yaptıgı eylemlerin mantığını anlatıyor.
okudugum ilğinc kitaplar listesine yeni bir kitap daha eklendi.