Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
---Okumak isteyenleri caydıracak ve yazarın ekmeğine kan doğrayacak yorum içerir.---
Olmayan migrenim tuttu. Soldan soldan kafam ağrıyor şu anda. Son 30 sayfasını uyuklayarak okudum ki kitap bitsin yorumlayım da uyuyayım diye. Ertesi güne bıraksam içim soğuycak, yazcaklarımı yazamıycam çünkü...
bu kitabi tatilde olup yanımda okuyacak bişeyim
İKİNCİ İNCELEME:
İKİNCİ İNCELEME:
Bu kitabı 6 sene önce okuduğumda çok beğenmiş, herkese tavsiye etmiş, öve öve bitirememiştim. Yıllar sonra bir etkinlik vesilesiyle tekrar okudum. Ve kitabın aslında ne kadar zehirli olduğunu fark ettim. Haa edebi anlamda kitap harika ve kurgu muhteşem, fakat yazar kalemini ustalıkla oynatarak çok fazla siyasi ve islami
Sıra dışının Ötesi
Kafam Bozuk, benzerine nadir rastlanabilecek bir roman. O kadar çok katman barındırıyor ki, eminim okurların hepsi bu katmanların farkına varamayacaklardır. Klasik bir polisiye değil, çünkü kitabın kahramanı da bir yazar ve okura alttan alta polisiyenin nasıl yazılacağını, kurgunun nasıl oluşturulacağının ipuçlarını veriyor. Aynı zamanda öylesine alaycı ki, tüm bu kurallarla da zaman zaman kafa buluyor. Felsefi dokundurmaları çok ilginç. Öte yandan kitabın kahramanı tüm dürüstlüğüyle size açılmışken, kitabın esas yazarının marifetiyle onun da hafiften takıntılı (obsesif) olduğunu hissediyorsunuz. Diğer taraftan günümüz dünyasının bir çok sorununa değiniyor. Özelde ise Türkiye'nin rantlaşma ve doğayı yok ederek kendi köküne kibrit suyu dökmesinin hikayesini de anlatıyor. Kitap post modern bir tarzda yazılmış. Fark edebilenler için çok zeki bir roman. Hatta yazar zeki okur istediğini belirtme gereği bile duymuş. Roman, okuduğum yüzlerce kitap içerisinde en sıra dışı olanlardan. Çok beğendim.
#kafambozuk #necatigöksel #223syf #okurken #tavsiyekitap #tavsiye
Kapağında da yazdığı gibi kötü ve uğursuz insanlarla tekinsiz karşılaşmalar yaşayan kendi de bir o kadar tekinsiz olan kahramanımız Ayaz'ı sevdim; felsefeye düşkünlüğünü, açık sözlülüğünü, kadınları sevişini, kıvrak zekasını, en sevdiklerine karşı bile ketum kalabilmesini..kafası bozuklar kafasını bozduğunda bambaşka bir insana dönüşürken, bir zeka küpünün aynı renkteki yüzlerini bir araya getirme çabası içinde hissettirdi bana kendimi. Bir devam kitabı havasında, heyecanla son buldu. Yazar @necatigoksel in okuduğum 5. kitabı sanırım..ve okuyucusunu şaşırtmayı sevdiğini düşünüyorum artık :) Polisiye seviyorsanız, okumalısınız..Seversiniz..Tavsiyemdir!
Yerli Polisiye
Bir arkadaş başka bir mecrada demiş ki, "Bir kitap okudun, etkilendin. Bahset bundan, taniyorsan yazarina da söyle. Söylemek yetmez, iki satir yaz bunu bir yerde, duysun okusun insanlar, metin hak ettiği okura kavuşsun. Bu işin hakkı budur." Ben de işin hakkını vermek amacıyla Türk Polisiye Okuma Turu ilk kitabi olan #kafambozuk hakkında iki kelam etmek istiyorum.
Kafam Bozuk, okuduğum dördüncü @necatigoksel kitabi. Metin Kara Dizisi'nden daha önce okuduğum Hayat Askıda ve Gece Gündüz gibi bu romanda da Necati ağabeyin toplumsal yapımız üzerine sert eleştirilerini, insanlar hakkındaki net tespitlerini okuyoruz. Normalde kurgu romanlarda, hele hele polisiyede felsefe yapılmasına, (tam nasıl deniyor bilemiyorum) aforizma gibi kısa tespit metinleriyle olgular hakkında çok şey anlatılmasına uyuz olan ben ( sanırım kendim beceremediğimden) Necati Ağabeyin bu üslubunu hep beğenmişimdir.
Ukala komisere daha ilk kitaptan ayar olduğum da doğrudur, ancak sürükleyici kurgusu, güncel yaşantımız ve toplumsal halimiz hakkındaki net gözlemleri, kadın-erkek ilişkisi hakkındaki sağlam tüyoları ile Kafam Bozuk, iyi bir polisiye.
Bir romanı tamamen kahramanın ağzından yazmanın -bu romanda anti-kahraman demem daha doğru- ve romandaki her detayı da başarıyla aktarmanın çok kolay olmadığını düşünüyorum. Necati Göksel bunu hakkıyla yerine getirmiş. Eski komiser Ayaz bana göre bir anti-kahraman. Bir anti-kahramanı okuyucuya sevdirmek de, en az onun ağzından hikayeyi anlatmak kadar zorlu bir iş bence. Buna rağmen, tadından yenmeyecek bir karakter ortaya konmuş. Aslında hikayeye giren tüm karakterler ince ince işlenmiş, romanın sonlarına doğru çözülmeye başlayan gizemler için olaylar hiçbir açık vermeksizin okuyucuya aktarılmış. Küçük felsefi göndermeler ise hiç abartılmadan karakterin alaycı kişiliğine yedirildiği için romanın tuzu biberi olmuş. Şiddetle tavsiye ediyorum.
Komiser Ayaz Baturun gözünden baktığımız hayatta iyi ve kötü kavramlarının gerçekliğini sorguladığım bir kitaptı.
Salt polisiye kitap kurgusunun içine, felsefe ve psıkolojık tahlilleri bol bi labirentte çıkışı aramak gibiydi kitabın sonuna ulaşmak.
Hani meşhur bir söz vardır; etrafımızda kimse olmadığını bilseniz yinede iyilik yaparmısınız?
Komiser Ayaz da tamda bu sözün karşılığı bir sarkaç ta kendi içinde yaptıgı eylemlerin mantığını anlatıyor.
okudugum ilğinc kitaplar listesine yeni bir kitap daha eklendi.
Nasıl bir yorum yapmam gerektiğini bilemiyorum şu an. O kadar ilerlemeyen, o kadar anlaşılmaz ve ‘ee yani’ dedirten bir kitaptı ki, sürekli ‘sabah uyandım kapı çalıyordu’ , ‘sabah uyandım zil çalıyordu’ ile başlayan bölümler sıktı beni. İstisna Türk Polisiye yazarları hariç, bir daha maalesef okumayı düşünmüyorum Türk Polisiyesi, çünkü anladım ki gerçekten bana göre değil. Konuşmalar, anlatım çok enteresan geldi bana. Çok tuhaftı. Ben dilini, anlatımını maalesef beğenmedim. Yarım bırakamama gibi pis bir huyum olduğu için eziyetle bitirdim.
Öncelikle söylemen gerekirse felsefi şeyler okumaktan çok hoşlanmıyorum fakat yazar polisiye ile felsefeyi birleştirerek, dozunda tutmayı başarmış. Anlatmak isteklerini alaycı bir dille anlatmış olması keyifliydi. Türkçe’nin lastik bir dil oluşunu, nereye çekersen oraya gelir şeklini bir çok yerde kullanmış, özellikle argo tabirlerde.
Kitapta beni rahatsız eden özellikle başlardaki cinsellik içeren kısımlardı. O kısımlarda kullanılan dil, anlatım birazcık rahatsız etti. Kitabın ilerleyen kısımlarında ise sert anlatım kendini daha fazla Ayaz’ın alaycılığına bağladı ve beni de kitaba bağladı.
Klasik hep alışmışız mesleği bıraksa da meslek onu bırakmaz dediğimiz komiserlere. Ayazı da başta onlardan sandım
İlk bölümler biraz durağan olmasına rağmen ilerledikçe sürprizler sizi karşılıyor. Sonuna doğru iyice yok artık dedirtiyor. Türk polisiyesine farklı bir tat getiren yazarı tavsiye ediyorum. Ben de diğer kitaplarını kısa sürede okumaya çalışacağım. .
Ben okudukça biraz duygusallaştım Tanrım
Ben okudukça biraz da yalnızlaştım Tanrım
Ben okudukça biraz da arsızlaştım Tanrım
Yok bu böyle olmadı. Yalan söyledim Tanrım! Her şeyi bilen sana yalan söyledim! Ben okudukça çok duygusallaştım Tanrım! Gözlerim görmez oldu, kulaklarım duymaz! Ben ya sahici ben oldum ya da sahici sen oldum! Sen de bana,
Sedef Öztürk ve Levent Mollamustafaoğlu’nun hazırladığı bir öykü seçkisi olan bu kitap “1993” yılında dilimize kazandırılmış ve beşinci baskıyı da 2017 yılında yapmış. Çevirmenler 1993 yılı baz alınırsa harika bir iş çıkartmışlar gerçekten, tebrik etmek lazım. Bilgisayarın hatta cep telefonunun bile olmadığı bir dönemde bu öyküleri çevirmek
necati göksel, türkiye'de çok okunmayan bir yazar. ama benim doğrudan bağımın olduğu ve defalarca sohbet ettiğim bu güzel yazarın ne yazık ki değeri çok bilinmiyor. necati göksel'in en güzel kitabı kafam bozuk. müthiş akıcılığa sahip lirik bir polisiye olarak tanımlıyorum ben bu kitabı. gerçekten okumaya değer. tüm necati göksel kitapları gibi.