"Günün birinde yazdıklarımdan bir perde çekeceğim hayatıma. Herkes kâğıt üstüne yazılanları benim hayatım sanacak, ben de hayatımı saklamış olacağım böylelikle. Saklanmanın en iyi yolu fazla görünmektir, biliyor musun? Herkes seni gördüğünü sanır, sen de rahat edersin. Kasada oturan kız gibi! Herkes kasadaki kızı görür, ama kimse tanımaz."
(Üç Aynalı Kırk Oda, Murathan Mungan)
Sayfa 348Kitabı okudu
Anlarım, mevcut gerçekliğim gün geçtikçe değişiyor. Küçük bir kız çocuk da oluyorum patenlerin üzerinde dünyadan habersiz, günler geçiyor, deliler gibi aşık bir delikanlı. Elinde broşürleri posta kutusuna yerleştirmeye çalışırken düşürüp yere ne yapacağı bilemez halde hatasına bakan bir işçi, gün geliyor, bir hiç uğruna annesine bağırıp çağırmışlığından pişman bir evlat. Otobüse binemediği için ağlayan genç bir kız, yüzünden tüm hüznüyle vapurun yanında uçan bir martı, hayatıyla ilgili ne düşünmesi gerektiğini bilmeyecek kadar şanssız doğmuş kağıt toplayıcısı, sırtındaki yatak yaralarıyla ölümü gözleyen yaşlı bir kadın, sevdiği her şeyi kaybettiğinde ölümü özleyip özlemeyeceğini bugünden kestirememenin delirten duygusunu içinde tutmaya çalışan genç bir adam bazen. Benim hayatımın bilgisi bunlar. Tüm bunların ve çok daha fazlasının hepsiyim ben. Hiç birini geri veremem.
"Eğer amigo takımlarından birine girmeye hak kazanırsan, takımlardan biri için tezahürat yapabilirsin."
Bana amigo kız olmamam için ne kadar büyük bir sebep verdiğinin farkında değil miydi merak ettim. Dingil Royal için etrafta hoplayıp zıplayıp kollarımı sallayacak değildim.
Sayfa 53Kitabı okudu
