Yalnızlık tek başına kalmak değil, tek başına kalmaktan kaçmaya çalışmaktır.
......"Öldüm kızım ben o gün. Ölü nefret eder mi?" dedi adam.
Narin ilk defa kelimelerin çatır çatır kırılıp yere düştüğüne şahit oldu .
Ne büyük kayıp..
Aile gibi değildik biz, aynı koğuşta yaşamaya mecbur bırakılmış mahkûmlar gibiydik. Birbirinden nefret eden, o evden kurtulmak için gün sayan insanlar...
Şeytan görsün yüzünü senin!Aptal, geri zekâlı.Ne sanıyorsun ki sen kendini?
Sayfa 252Kitabı okudu
Unutulmuş biri olmak kötüydü, unutulmuş ama unutamamış biri olmak ise korkunçtu.
Günler birbirini takip etmiyor, sanki birbirini ittiriyordu.
Gün günden değil, gece geceden efsun!
Görüyor musun,
Gün BURADA bitmiyor,
Bir yere GİTTİĞİ yok,
Sabahtan beri HÂLÂ sabah,
Bak on saattir HÂLÂ sabah,
Sabah dokuz buçuktan ÇIKAMADIK
GEÇMİYORR...
ZAMAN üstümüze yapıştı,
Atığı yerde KALDI,
Ne kadar AĞIR & YAPIŞKAN...
Ne kadar EZİCİ & KAHPERENGİ**
** - Bunu ben sıktım, aslında KAHVERENGİ olacak...Kitabı okudu
Geçmişle hesaplaşmanın bir yolu yoktu; çünkü geçmiş geçiyordu. Kalan sendin.
Hayat, doğrularla yanlışlar arasında bir sarkaç gibi sallanıp dururken, insanlar da onunla birlikte bir o yana, bir diğer yana savrulur.