Bir sabah her zamanki gibi kahve yapmış amcamı bekliyordum. Gelmeyecekti. O gece ölmüştü. Kazağı bir taburenin üzerinde dinleniyordu. Sanki bir insan. Yorgun. Yüzümü ağlayarak sevdiğim birinin kollarına gömer gibi kazağa gömüyorum. Amcam burada, capcanlı, sigaranın soğuk kokusunda, çimento tozunda, badana tutkalında... (PHILIPPE CLAUDEL / Kokular)