Orhan Veli rakısına çok değer verirdi; Nazım Hikmet için açlık grevine girdiğimiz günlerde, avare avare dolaşırken bana demişti ki.’’Rakı yok, meze yok, dolaş babam dolaş’’
Bir gün de Oktay Rıfat, çok içtiği için, Orhan Veli’ yi uyaracak olmuş, ‘’Böyle içersen, sonra kadınla yatamazsın’’ demiş; Orhan da elindeki kadehi göstererek, ‘’ Ya bu daha güzelse?‘’ diye yanıtlamış onu.
Sayfa 144Kitabı okudu
Vagonun kapıları açılmış ve Pound kalabalığın arasında arkadaşının yüzünü seçmiş. Birkaç saniye içinde vagon başka yüzlerle dolmuş, Brzeska’nın yüzü de kalabalığın içine gömülmüş. Fazlasıyla sarsılan Pound bir süre olduğu yerde kalakalmış, sonra dizlerinin bağı çözülmüş. Sırtını dayayıp tüm ağırlığını sütuna vererek yavaş yavaş yere çökmüş. Not defterini çıkarmış ve bir şeyler yazmaya başlamış. O gece, şehrin güneyindeki bir lokantada, en aşağı üç yüz dizelik bir şiir yazmış. Ertesi gün şiiri tekrar okumuş fazla uzun bulmuş. Şiiri budamak, kesmek ve kısaltmak için her gün aynı istasyona, aynı sütuna geri dönmüş. Zira bu şiir, ölü arkadaşının belirdiği an kadar kısa ve tüyler ürpertici olmalıymış. Sadece o yüzün belirebilmesi için her şeyin yok edilmesi gerekiyormuş. Bir aylık bir çalışmanın ardından geriye sadece iki dize kalmış:
Belirişi bu yüzlerin, kalabalıkta;
Taç yaprakları, yaş, kara bir dalda.
Mona Roza - Sezai Karakoç
Hayatımın önemli bir kısmı edebiyat ile iç içe geçmiş olmasına rağmen, şiire bir türlü ısınamadım. Bazı şiirler hariç olmak üzere, hiçbir şiirin beni etkilediğini düşünmüyorum. Peki bu iletiyi neden yazıyorum? Dün sabah yine bu sitede bir okurun, Mona Roza - Sezai Karakoç şiirini paylaştığını gördüm ve yaklaşık 24 saattir aklımdan çıkaramadım.
Roman Okudum Seni Düşündüm
“Bende tarçın sende ıhlamur kokusu
Yürürüz başkentin sokaklarında
Bir nehir şu tutuk konuşan cumartesi
Üstünde iki yonga: Çarşamba, bir de cuma
Ayrılık lafları etme sevgilim
Önümüz Temmuz önümüz Ağustos nasıl olsa
Kolkola yürüyoruz tek tük öpüşüyoruz
Sonra ayrılıyoruz korkuyoruz da
Kimi zaman neden kalabalığın içinde duruyoruz da
Kimi zaman bir köşe arıyoruz en sapa
İşimiz mi yok, şu Akay´a sapalım istersen
İstersen garson girelim ilkyazın gazinosuna
Börekçi! diye bağır istersen şurda
Kısmet çıkar -sanırım- Emek´te oturan kıza
Abiler! Abiler! diye bir şey satayım ben
Mendilim kalmamış kağıt peçete yok mu çantanda?
Üç peseta gibi bir paraya dondurma yemiştim
Madrid´te yemiştim, ve çatılardan kanguru akıyordu
Londra´da
Seversin mi beni, doğru söyle ama? – Sigara?
Ne eflatun etin var, yanarca mı yanarca
İnan Selimiye´nin minareleri gibisin
Her seferinde başka yoldan çıkılır nirvanaya”
