Her insan aslında gurbettedir. Gurbettedir ki bir türlü huzur bulduğu bir yer bulamaz. Tıpkı ırmağın sularına salınmış kayık gibidir. İrade sadece bir gölge... Hayat bir oyuna benzer. Önceden yazılmış bir oyun... İrade ile yürüdüğümüz yolda, sahnede görül- meyen bir suflörün fısıltılarıyla kelimeleri tekrar edip oyunumuzu oynuyoruz. Ne kadar irade diye inatla diretirsek diretelim, suflörün fısıldadığı kelimelerden başka bir şey söylemiyoruz
Sayfa 86Kitabı okudu
“𝐇𝐞𝐫 𝐢𝐧𝐬𝐚𝐧 𝐚𝐬𝐥𝛊𝐧𝐝𝐚 𝐠𝐮𝐫𝐛𝐞𝐭𝐭𝐞𝐝𝐢𝐫. 𝐆𝐮𝐫𝐛𝐞𝐭𝐭𝐞𝐝𝐢𝐫 𝐤𝐢 ,𝐛𝐢 𝐭𝐮̈𝐫𝐥𝐮̈ 𝐡𝐮𝐳𝐮𝐫 𝐛𝐮𝐥𝐝𝐮𝐠̆𝐮 𝐲𝐞𝐫𝐢 𝐛𝐮𝐥𝐚𝐦𝐚𝐳...“
-bir solukta okumak istemiyorum seni, sayfalarını çevirme-
uyku tutmadı, sen tut beni
en son koynunda unuttum günaydın dilimi
gözlerinde büyüdüm, yüreğim sende çocuk kaldı
hadi kalk gidelim, bizi görüp yazacaklar, az kaldı
en keyifli sabah kahvaltım ! Sen,
göğsünde yürüdüğüm balıkçı kasabası
akşamdan kalsın öpüşlerin, yalpalasın dudaklarımda
susuyorum, özlemin gelincik tarlası
susatma
gözüm tutmadı sensizliği, bir daha yollama
efkar dağıttım, herkese biraz düştü
dalgalara gözlerimle yazdım şiirimi, ıslandı ama yırtılmadı
kalbim, içli şarkılar kuşağı. İçinden geçiyor
parmaklarım karanlıkta mum gibi,
sana yazıldıkça eriyor ateşli çingene dansım! Sen,
uzağında kaldığım deniz ülkesi
tutamayacağın sözler ver bana, ben tutarım
nefes alsın yorgunluğun dağınık yatak akşamlarında
biliyorum, gözlerin bir İstanbul hatırası
kapatma
ellerim tutmadı vedada, yaşlandım
beni kendinde bağışla
Pelin Onay
Okurken kalbim sıkıştı.
Gümüş kalemini buldum, sanırım uzun zaman önce sana aldığım bir hediyeydi, gümüş zamanla kararmış. 'Nereye gidiyoruz baba?' adlı kitabımda, senden bahsettiğim bölümün sonuna, bununla bana tatlı sözler yazmıştın. Şöyle yazmıştım: ''Sonra bir gün hoş, eğitimli, mizah anlayışı olan bir kız vardı. Bana ve iki yavrucağıma ilgi duydu. Şanslıydık, kaldı.'' Sende bana gümüş kaleminle cevap yazmıştın. "Güzel kız daha uzun, uzun bir zaman sizinle kalacak [sözünü tutamadın], çünkü o da yakışıklı prensi gibi nazik, nefis ve sevimli bir adamın ilgisini çektiği için çok şanslıydı." Tatlı kelimeler, iltifatlar dışında bir şey yazamayan bir gümüş kalemdi o.
Sen ondan "ukala", "sinir bozucu", "kaprisli", "despot" yazmasını istesen de, eminim seni reddedecekti. Bozulur, yine yazmazdı.
Sayfa 19Kitabı okudu
Yusuf olmak, kendine uzanan ellerin her defasında hoyratça kesildiği, zamanın bile yüreğinin dayanamadığı bir devirdeki kör kuyularda çıkış mücadelesini Hz. Eyüp sabrıyla sürdürmektir. Doğrular ile yanlışların karıştığı bir zamanın iblislere taş çıkaracak kavmi ile mücadele ederken, Bulgar zindanlarında kör olma pahasına davasından vazgeçmeyi aklından bile geçirmeyen gerçek bir kahramanın öyküsüdür
Sayfa 6Kitabı okudu
Yusuf olmak, vuslat için kırk sırat köprüsünden kırk parçaya bölü- nerek geçmektir. Yusuf olmak, zifiri bir karanlıkta önüne bakmadan bir mumun yaydığı ışığa doğru gözleri kapalı kendini aramaya çıkmaktır. Şefkat ve merhametin yerin yedi kat altında gizlendiği bir zalimler ülkesinde tek başına yolunu bulmaya çalışmaktır.
Yusuf olmak, göz alabildiğine uçsuz bucaksız bir çölde vaha bulmak ümidiyle dolaşıp bir serap olduğunu bile bile kuruyan damaklarınızda bir damla suyun haz veren lezzetini idrak etmektir. Ufka doğru yürüyüp çizgiye hiç ulaşamamak, ellerinin arasında tuttuğu ama hiç sahip olamadığı bir yasak meyvenin dokunulmazlığını, yüreğinde kanatan ve akamayan bir yaranın acısını derinden hissetmektir.
Var olmak, ayakta kalabilmek, başını öne eğmemek için verilen amansız bir mücadelenin sonrası...
Göz göre göre, yanan ateşin alevleri arasına düşüp çaresiz bedenden ayrılan ruhun kendi ıstırabını çekmesi, dergâhta nefsini terbiye eden dervişin vakarıyla, tevazu içinde Hak'tan geleni kabulleniştir sonrasında geriye kalan.
Her yaşanmışlığın ardında saklanan gerçeklerdir belki de; canımızı acıtan, bize acı veren.
Nice yaşanmışlıklar vardır meşakkatli, bir o kadar da yürek acıtan, belki kendi dramını kendi yazan, yaşayan ya da trajediye dönüştüren...
OkuYORUM
Havaya fırlatılan taş konuşabilseydi, mutlaka kendi isteğiyle yolculuk yaptığını söylerdi.
İnsanoğlu da aynıdır. İnsan, kaderinin çizdiği ince çizgide cambazlığa soyunurken, yaptıklarıyla övünür. Alnında, saniyede bin hüküm fırlatan mancınıkları görmezlikten gelir.
Sayfa 27 - Bilal Civelek
