Kaldırımlar
I
Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık;
Biri benim, biri de serseri
Yahya Kemal'i niçin severiz? Çünkü Süleymaniye'de Bayram Sabahı'nı yazmıştır. Buna, şiir yazmak değil, iş yapmak diyorum. Mehmet Akif, Çanakkale'yi ve İstiklal marşını yazarak, mühim bir iş yapmıştır. Necip Fazıl Sakarya Türküsü'yle, Sezai Karakoç Hızırla Kırk Saat'le, İsmet Özel Amentü'yle. Bunlar, milletimiz adına yapılan çok kıymetli işlerdir. Şiir; Küfe'dir, Kaldırımlar'dır, Balkon'dur, Yıkılma Sakın'dır.
GURBETÇİ ŞÂİR SERVET YÜKSEL'İN DUYGU SÜZGECİNDEN SÜZÜLEN ŞİİRLER
M. NİHAT MALKOÇ
“Aman ha, gönül kırıp; kırılmaya değer mi?
Boş şeylerin peşinde yorulmaya değer mi?
Ne kaldı elimizde baharından, yazından?...
Bu dünya çiçek olsa derilmeye değer mi?”
(“Değer mi?”- Servet YÜKSEL)
Gönül telimizi
Bu gece sırtıma kalın bir sisi
Büründüm, köpeğim bana arkadaş,
Dolaşmağa çıktım koca Paris'i
Üstüm yapış yapış, kaldırımlar yaş.
Rıhtımlara doğru yürüdük, tenha.
Fener diplerinde bekleyenler yok.
Ne ayak sesleri, ne bir kahkaha,
Uzaktan uzağa duyulan bir gonk.
Sular görünmüyor, nehir bir mezar;
Geceden de siyah uzun gemiler,
Ölenlerin ruhu bu karaltılar!
Korkuyorum, dostum, senden ne haber?
Gel artık dönelim loş odamıza,
Beyhude gezdirir bizi sokaklar.
Ne sen şu eşe bak, ne ben şu kıza,
Bizi olsa olsa bir uyku paklar.
