Kaldırımlar (I)
Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık;
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.
İçimde damla damla bir korku birikiyor;
Sanıyorum, her sokak başını kesmiş devler...
Üstüme camlarını, hep simsiyah, dikiyor;
Gözüne mil çekilmiş bir âmâ gibi evler.
Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi;
Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi;
Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.
...
Necip Fazıl Kısakürek
Şu senin gidişin diyorum, üzmemeliydi senden sonra bu kadim vilayeti
Sümbül dağı o koca haşmetini konuşturmalıydı beyaz saçlarıyla
Hastane önünde bekleyen çaresizler umutlanmalıydı yaşamaya
Kaldırımlar oturmamalıydı yalnızlığımın baş köşesine
Sokak lambaları tir tir titremeliydi gönlümün meyhanesinde
Kent parkındaki çöpler alaya almamalıydı çaresizliğimi
Her zamankinden daha şaşalı demlemeliydi kahveleri Cembeli
Hiç olmazsa çevreyolu biraz başımı okşamalıydı
Gel çocuk seni teselli edeyim demeliydi Ahmed-i Xani
Meydan medresesi konuşturmalıydı kalemimizi
Susmamalıydı tahsil gören medreseli
Sükünetin kalesine sığınmamalıydı Hacı Ali,
Eyy torun üzülme benim ben demeliydi Seyyid Taha El-Hakkâri...
Bunca kalabalığa rağmen yapayalnız kaldı bu asrın insanı.
Bana soracak olursanız tahammülsüzlükten başka bir şey değil yalnız kalmaları...
•Seyyid'in acziyet kokan kaleminden...
Kaldırımlar-I
Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık;
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.
İçimde damla damla
Kaldırımlar. (I-II-III)
sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
yolumun karanlığa saplanan noktasında,
sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
in cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık;
biri benim, biri de serseri kaldırımlar.
içimde damla
Necip Fazıl Kimdir?
Necip Fazıl Kısakürek, 26 Mayıs 1904 günü İstanbul'da doğdu. Babası Abdülbaki Fazıl Bey, annesi ise Mediha Hanım'dır. Dini eğitimini babasından alan Necip Fazıl, öğrenimine mahalle mektebinde başladı. 1912 yılında ise Gedikpaşa'daki Fransız Frerler Okulu'na girdi. Bir süre sonra bu okuldan ayrılarak Amerikan Koleji'ne
tr toplum yapısına dair
Tr'de iktidar paramparça. Bir merkezden bahsedilebilmesi için, merkezin iktidarının toplumun içinde kılcallaşması, yerelleşmesi gerekir. Çoğunlukla merkez kabul edilen devletin de insicamı yok, hukuka vereceği yeri tam belirleyememiş; toplum devletin içinde (15 Temmuz son örnek).
Herkesin ve hiçkimsenin alanı olarak bir kamusal alan
Kaldırımlar - Necib Fâzıl Kısakürek
I
Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Necip Fazıl Kısakürek
Eğitim, Öğrenim Hayatı
Necip Fazıl, 26 Mayıs 1904'te Çemberlitaş'ta doğmuştur. Asıl adı Ahmet Necip'dir. Varlıklı bir ailenin çocuğudur. Ahmet Necip eğitimine mahalle mektebinde başlamıştır. 1912'de Gedikpaşa'daki Fransız Frerler Okulu'na geçmiştir. Bir süre sonra bu okuldan ayrılıp Amerikan Koleji'ne devam
Kaldırımlar I
Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Necip Fazıl Kısakürek
6 Kelime
Bak, dört duvar dünya, kelimeler kolları bağlıyken bile ahizeden düşerse bir numaradan başka bir numaraya, zamanda mevsimleri sığdırabilir ağzı bantlanmış karton bir kutuya. Gece için ışık rengi neden önemli? Ya da kelimeler, dudaktan çıkmadan önce saniyede kaç km hızla önce zihinde söylendi?
Şimdi sen mutlu olursan gece gündüzü, nisan yağmuru, falezler kayalıkları, kaldırımlar ayak seslerini unutur. Zamansa, varlığın en tehlikeli halinin "-de" bağlacının ayrı olduğunu farkettiğinde son bulur.
Sesim duvarları geçebilseydi çarpışabilirdik uzay boşluğunda.Senin cümlelerinin "e" harfi dağılırdı sonsuzluğa, "i" harfleri geçen kurduğum cümleler centilmence diz üstüne çökerdi, şairler buna "küçük uyumu" derken çocuklarsa mutlaka bir dilek dilerdi.
Altını çizmiyorum ama altı kelime bırakıyorum bir not kağıdına.
"Mutlu olmak için asla sebep arama"
Cihat İNCE
Kendime Kendimce Not -2