O niye öldü bilmiyorum. Ölmesi gereken o kadar çok insan varken,
Neden her şey güzel olmaz yaşamak bu kadar güzelken.
Sevgi!
Çocukken bana hep 'yaşına göre olgun bir kız' derlerdi. Hep en büyük bendim, benden küçüklere örnek olmak zorundaydım, okulda başarılı olmak zorundaydım. Böyle bir çocukluğun ardından ergenliğimle birlikte denge bozuldu. Çünkü büyük bir ihmal, unutulan bir şey vardı: SEVGİ!
Ne demiş adamın biri: İntihar, umutsuzluk ile cesaretin kesiştiği yerde gerçekleşir!
Sayfa 107 - “Bizler intiharın gerçekliğine hakikaten inanmış ancak onu uygulamaya karar veremeyen bir grubuz“ - Lev TolstoyKitabı okudu
Hayatımda en az çaba harcadığım faaliyet öğrenciliğimdi.
Evde habire para konulu kavgalar yaşardık.