Ahmet Ümit
Ahmet Ümit
Yıllarca ihanet ettim kendime. Beni ben yapan o şahane mutsuzluğumu, ucuz sevinç kırıntılarıyla tedavi etmeye çalıştım, kadim duyguların yerine kolay olanları seçtim. Kendimle birlikte bütün dünyayı da kandırdım.
Sana yaz geldi bana pus Bir trabzan altında ağlamak yarama tuz Sana özgürlük kapıları bana mahpus Bir trabzan altında ölüyorum hava buz Eserin hafif kuvvetiyle yerler altında Ayaklar basıp geçer huzurum bel altımda Satılır körelen yürekleriniz el altından Kanlı gözleri yarışır tam altınla Bir çeyreğim var bir de dert takarım sana Hüznümü çeyizine
Reklam
Kendimi iyiyim yalanlarıyla kandırdım.
Bir Taş Atım Havaya Düştü Mapus Hanaya 15 Kızı Kandırdım Bir Şişe Lavantaya İnek Şaban
GÖKYÜZÜNÜN İSTEMEDİĞİ SİYAHTAN YANAYIM
İnsanın çocuğu ölünce karşısında, Of, aman, of ... Kelimeler hiç kekeler mi? Zangır zangır perdeler, Ruh göçüp gider, Şu gözyaşlarının derecesi ne kadar sıcak? Bir ilikten, kemikten,
Öyle "seviyorum" diyerek Aşk yaşanmaz. İcraat göstereceksin. Meselâ, gecenin bir vakti uyandırıp Özledim diyeceksin. Hayatındaki herkesi, gerekirse uğruna sileceksin.
Reklam
493 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.