İnsan hiçbir imtiyazın hak sahibi olduğunu iddia etmemeli kendinde. Ben şuyum, şu şu özelliklerine sahibim değil, nasıl daha iyisi olabilirim veyahut kendimi bir tık daha nasıl iyi kılabilirimdir mevzu. Ve hayat tıpkı ömrümüzden geçip giden mevsimler gibi, tıpkı eriştiğimiz şu yaz gibi kendi halinde ve olabildiğince dingin. Daha dün üstündeki ağırlığınca kara isyan etmediği için şimdi vaktin tadını çıkarabiliyor bir tohum ve yarınlar, belki onun gölgesini taşıyacak.. nice insanın, nice baharın ve umudun, başlangıcın örneğiyle.
Yerine güvenmemeli insan, yerini yani hakkı Hak sahibine teslim ebedilecek bir ömrü yaşamalı yalnız. Esasında hepsi bu.