Her insan bir uçurumdur. Başını döndürür kişinin, gidip aşağı bakınca.
“Herkes gibi davranıyordu ; ama dehşetengiz bir boşluk vardı içinde , ne endişe ne arzu duyuyordu artık, varlığı onun için vazgeçilmez bir yüktü. “
Sayfa 52Kitabı okudu
“..iki kelime ile dünya berbat oluyor.”
Sayfa 32Kitabı okudu
Ey tanrım! Dalga dalga nurunda senin,
Göz göz korlaşan öğlen güneşinde,
Yara kesildi gözlerim,
Bir daha geceyi görmeyecek miyim?
Sayfa 44Kitabı okudu
En yalın, en saf fıtrat, ilkel olana en yakın olandır, insanın ruhu ve yaşamı ne kadar incelirse bu ilkel duyarlılık da o kadar körelir.
Sayfa 26Kitabı okudu
Çağıl çağıl içimde ilahi keder,
Dipsiz kuyuları taşırsın;
Çektiğim cefa cümle mükafatım,
Çektiğim kahır ibadetim sayılsın.
Sayfa 25Kitabı okudu
Biberiye dalı;
Mitolojide ve klasik edebiyatta aşk, sadakat ve ölüm sembolü bitki
Tabiatın sükunetinde, ormanın derinliklerinde, mehtaplı yaz gecelerinde içimizi kaplayan o müthiş huzur, bu sessiz bakışta, bu muhterem ve vakur yüzde ona çok daha yakın görünüyordu.
Sayfa 21Kitabı okudu
Sakinleşmişti, sanki tanıdık figürler, unutulmuş yüzler karanlıktan çıkıyor, eski şarkılar uyanıyordu; uzaklarda, çok uzaklardaydı.
Sayfa 18Kitabı okudu
Karanlık çökmüş, gökle yer kaynaşıp bir olmuştu. Sanki bir şey peşine düşmüş, insanların dayanamayacağı, dehşet verici bir şey onu yakalayıverecekmiş, cinnetin atları arkasından kovalıyormuş gibi hissetti kendisini.
Sayfa 17Kitabı okudu