Ne desem, nasıl anlatsam... Böyle içimi acıtan, şuracığıma dokunan, gözlerimde yaşlar biriktiren, bir kitap elime almayalı uzun zaman olmuş... Her hikayesinde gırtlağımın orta yerinde bir yutkunamamayla, şakaklarımda ince bir sızıyla dokundu, kuru ince parmaklarıyla bu harikulade kadın bana. Bir kadın düşledim, babasızlığı, daha baba ne demek bellemeden öğrenen, yoksulluktan orta okula gidemeyen. Yaşamak zorunda olmaktan sıyrılıp kendine kocaman bir "yaşam" yaratabilen. O nasıl şahane bir kadındır.. . Her Sait Faik sayfası çevirişimde içimde küçük öykücü bir kırlangıç yuvasında huzursuzca kıpırdanırdı. Bu şahsına münhasır değerli kadına nasıl bu kadar geç kaldım öfkelendim. Neden değeri yeterince bilinmemiş, neden hakkettiği koltuğa oturtulmamış bu öykücü öfkelendim. Dönemini böyle keskin böyle şahin ele almış bir kadın. Kadını böyle ustalıkla anlatan bir kadın. İç sesleri, diyalogları, durum hikayeleri, birbirine karışan renkler gibi, gökkuşağı gibi, kelimelerden koca bir atmosfer yaratan kadın. Sadık, sömürülmüş, masum, istismar edilmiş, yaralanmış, hasret dolu, kadınları, kendi kadınlığından doğuran kadın. Sana hayran kaldım...
