Ben hep oyunları, filmleri, romanları, sporu bir kayboluş aracı olarak kullanan, dış dünyanın gerçekliğini muhtelif metalarla suni bir realite yaratma suretiyle yıkma girişimindeki insanları eleştirdim. Eleştirdim de ne oldu? Gerçek gerçekliği yaşayanların sermayeciliğe boyun eğmiş, postmodernizmin bu rekabetçi sentetik ereğine ruhunu büsbütün teslim etmiş kölelerinin acınası ideallerini dinlerken buldum kendimi
iniyorum maktul minarelerden
taraçadan, bahçeden
ilk tanıyı bulanların indikleri her yerden
ilk tanıyı bulandıran bir vaşakla birlikte
BİİTMEYEN ŞİİR
Kayboluş içinde bıraktım ne varsa
Umutlar yeşermeye başlamıştı oysaki
Farkedilmez keşiş meler içinde bakmıştım Gözlerine
Gülüşüne gebe bedenimle yare?
Pare olmuş ellerimle sarmak ?
O kokuna doyamadan yanlızlaşmak
Ateşten bir gömlek.
Neden arıyorum sürekli gecenin cılız ışıklarında
Benden bir parça olmuş acını
Anlam veremediğim ne varsa sende buluyorum kendimi.
Şairin şiiri şirinine şiir
Bir susturuculu tabanca
Cereyan etse birden
O anki hislerin hepsi birden
Belki diğer adıdır şiirin.
Her şiirin değil,
Her şiirin değilse
Diğerleri şiir midir?
Aklı bulandırmadan
Devam etsek daha iyi midir?
Görünce aniden
Vurulmuş hissi veren
Bidaha hatırlayamama korkusunu
Derinlerde hissettiren
Ansızın gelen ezberleme çabasına
Engel olamayış
Kurşundan kaçamayış
Anlamın yarattığı büyüklükte kayboluş
Tabancada şiir ateşlermiş
Bazı şiirler kurşunmuş
Üç kelimenin anlattığını
Bir tomarda yazdığını
Farkedip silende
Heralde şairmiş
"Bir susturuculu tabanca"
......
Toprağa Merhaba
Bir tükeniş değil, bilakis varoluş;
Hayat denen hastalığa en derin deva;
Kendinden evrene bir kutlu kayboluş;
Tüm dertlere elveda toprağa merhaba...
Bir baş eğiliyor iken bir taş dikilir,
Mermer tarlasına her gün bir tane daha;
Göze yaş inerken göğe rahmet ekilir,
Nur yağmurları uman toprağa merhaba...
Ekmek tuz kavgası biter aşa doyulur,
Gırtlaktan tek lokmacık geçemez bir daha,
Kundaklı bebek has beşiğine konulur,
Zilzal ile sallanan toprağa merhaba...
Doktor MBC
Sonsuz kayboluş..
" Dünyanın güzelliği gitti sadece kederi kaldı.
Bugün ölüm her müslüman için bir hediyedir ."
Hamd-u Sena", bizi bütün yaramazlıklarımıza, gamsızlıklarımıza, haylazlıklarımıza rağmen kayboluş girdabına bırakmayan, bize her vesileyle hakikati hatırlatmaktan vazgeçmeyen şeylere duyduğum minnettarlığın ifadesi. Biraz da kararan bulutları dağıtmak, bizim kapımızda umudun her daim en canlı hâliyle yaşadığını ifade etmek için. Her şey olup bittikten sonra her imanlı kalbin geleceği, gelmesi gereken yer bu.
- Gökhan Özcan