Yoruma nasıl başlayıp bitireceğimi bilemediğim bir kitap. Marcus Aurelius ile ilk karşılaşmam oldu, tam yerinde ve zamanında tanıştık. Kitap kendi kendisini akıtıyor damla damla.Marcus Aurelius ile tanışmanın en keyifli yanı hem hükümdar hem filozof oluşuydu. Haliyle Platonun o çok meşhur sözünü anımsıyoruz. ''Hükümdar filozof, filozoflar hükümdar olsaydı, kentlerin yüzü ışırdı.'' Tam buradan hareketle kitabın yazar tarafından kendine hitap ederek yazdığını kaçırmamak gerekiyor. Verilen tavsiyeler ve fikirler aslında yazarın kendi kendine düşünceleridir. Hitap edip unutma dediği de kendisidir. Bir nevi kendi içine konuşmalarının dışa sesli yansıması diyebiliriz. İnsan doğası, evrensel doğaya uyum, insanın aklı ve toplumsal akıl üzerine düşünceleri akıp gidiyor. Öze dönüş kavramı sonunda Tanrıyla buluşuyor. Çok fazla karşılaştığımız bir kavram haline geliyor: Tanrı, evrensel yasa, doğaya uyum ve ilkeler. Beden, ruh, algı, insanların birbirleri üzerindeki etkisi, varlık ve yok oluş tamamının bir bütün oluşu ve bunu derinlemesine inceleyip sunuşuna tanıklık ediyoruz kitapta. Bilinç akışıyla düşüncelerin yoğruluşu diyorum ben buna. Çok keyifle okudum.
