Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Kübra Mısırlı

İnsanoğlu, dünyanın en büyük muammasıdır. İyi manada söylemiyorum, kötü manada da söylemiyorum, bütün o büyük zıtlıklarıyla birlikte söylüyorum. İnsan ruhu, henüz keşfedilmemiş kapkaranlık bir coğrafyadır.
Sayfa 118Kitabı okudu
Reklam
Dünyanın delik deşik atlasında, saklı bahçelerin lekeli haritasında, hiç kimse, herkes demekti. Herkesse hiç kimse tabii. Düştüğümüz bu bahçedeki herkes, hiç kimsenin hikayesini kendine aitmiş gibi okumalı, icabında sırtında bir yara gibi taşımalıydı. Çünkü biricikliğe meftun yaralılar kabul etmek istemeseler de bütün yaralar aynı kanardı ve onları iyileştirmenin tek yolu hepsini aynı kabukla bağlamaktı.
Sayfa 344Kitabı okudu

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Bence artık daha az yaralanmak için nerede olmak gerektiğini düşünmekten vazgeçip olmamamız gereken yeri bulmanın zamanı…
Sayfa 334Kitabı okudu
Hayat, benim bildiğim en soğuk yer. Hepimiz üşümeye içimizden başlıyoruz. Derinlerden, çukur gibi, kuyu gibi, yürek gibi bir yerden.
Sayfa 334Kitabı okudu
Reklam
Mutluluğun mutsuzluk olmadan hiçbir işe yaramayacağını öğrenmek zaman alıyor. Ama tabi zamanın bizden aldıklarını düşününce, mutluluğu öğrenmeye değer mi, insan pek bilemiyor.
Sayfa 222Kitabı okudu
Kıskanıyordum hepinizi. Hayır, yalnız olmayışınızı değil, yalnız olmadığınız yalanına böylesine kalpten inanabilmenizi…
Sayfa 182Kitabı okudu
Masumiyet çoktan terk ettiğimiz bir şehir, sadece çocukların bildiği eski bir şiir…
Sayfa 101Kitabı okudu
Bazıları, başkalarının acısına uzaktan bakıp kederlenmekle iyi insan olunabileceğini sanıyor. Hatta sadece kendi iyiliğinin altını çizebilmek için üzüntüsünü ele güne duyurmaya çalışıyor. Oysa şunu iyice öğrendim ki, vicdanından en çok söz edenler, sadece başkalarının kurbanlarına üzülen katiller.
Sayfa 101Kitabı okudu
Sükut, ruhu temizleyen bir tür oruç gibiydi. Yalanlardan, kendini dünyaya beğendirme kaygılarından uzakta, neysen o olmak demekti. Sessizliğin ayak izi yeryüzündeki en temiz yerdi.
Reklam
Zaman her şeyin değiştiği yerdir. Kara bir deliktir ve içine düşeni delirtir.
İnsan çok aşıkken, koca hayat kalbim sesiyle geçer, boyna ağırlık yapmaktan başka işe yaramayan kafa hiç lazım olmaz sanıyor. Sonra kalbin çırpınışı zayıflayınca ne yapacağını şaşırıyor.
İnsanın gerçekte neleri reddedebileceği ancak o şanslar kendisine sunulduğunda, yani hakikaten seçme şansı bulunduğunda belli olur. Hülasa, ben olsaydım diye başlayan cümlelerin içi, çoğu zaman görülmemiş bir rüyanın yeryüzünde kapladığı alan kadar boştur.
Acı çekmenin insanı temizleyen bir yanı olduğuna inanırdın galiba; kendini kanatarak günahlarından arınmaya çabalayan sofular gibi yaralarında nefeslenirdin. Mutluluğa atılmış adımlarla alay ettin hep, onları küçümsedin. Oysa yaralarıyla değil, kabuklarıyla olgunlaşır insan dediğin.
Galiba artık insanın insana yapabileceklerine hayret etmekten vazgeçmiş bir demdeyim.
1.079 öğeden 16 ile 30 arasındakiler gösteriliyor.