Işıl çocuktu o zaman, ben de öyle
Mevsim kesin yazdı, karpuzdan feneriyle
Hani her çocuğu başka bir çocuğa
Yaklaştıran bir şarkı vardır ya
Kıyıya yanaşan bir gemi gibi.
O akşam ay Işıl'a sığışmıştı,
Işıl çocukluğuna,
Çocukluğumuz mor bir zambağa
Hani her çocuk zaman zaman
Kendini mor bir zambağın içinde düşler ya Sonra iki çocuk
Yoğun çok yoğun geçen bir dönemin ardından tembellik hakkımı kullanarak hiçbir şey yapmadığım(İşe tıpış tıpış gitmem sayılmıyor.), kitap okumaktan bile muzdarip olduğum son dönemlerde bu kitaba dört elle sarıldım. Ve çok beğendim o kadar çok beğendim ki benim gibi inceleme yazma özürlüsü(aslında üşengeçlikten ötürü yazmayı sevmiyorum.) birisine
Evet, güzelsiniz. Ama boşsunuz. Sizin için kimse yaşamını feda etmez. Yoldan geçen herhangi biri benim gülümün de size benzediğini söyleyebilir. Ama benim gülüm sizin herbirinizden çok daha önemlidir.çünkü ben onu suladım ve onu camdan bir korunakla korudum. Önüne bir perde gererek rüzgarın onu üşütmesini engelledim. Tırtılları onun için öldürdüm ( ama birkaç tanesini kelebek olmaları için bıraktım). Onun şikayetlerini, övünmelerini dinledim ve bazen de suskunluklarına katlandım. Çünkü o benim gülüm.