bilgi_ye aşk
Papatya ve Kelebek
Günlerden bir gün, evrenin bir noktasında, küçük bir tırtıl gözlerini
hayata açmış. Doğal içgüdüleri ile hemen beslenmeye başlamış.
Ne bulursa yemiş. Bir süre sonra, yeterince büyüdüğünde,
kendine güvenli bir yer bulup, bir koza örmeye başlamış.
Bu kozanın içinde geçirdiği uzunca bir sürenin sonunda da,
rengarenk kanatlı
Papatya aşık olduğu kelebeye yüzünde ki gülümsemeyle bakıyordu, seviyormu - sevmiyormu diye yaprakları koparken. Kelebek çıldırmış gibi papatyaya yaklaşmaya çalışıyor onu kurtarmak istiyor ama ne fayda yaklaşamıyor bile sevdiyine. Yaklaşsa bile bir kelebek ne yapabilir ki sevdiyini kurtarmak için ölmekten başka.... ama yinede vaz geçmiyor. Pervane gibi dolanıyor papatyanın başının üstünde. Tek tek koparılırken yaprakları hiç direnmedi papatya çünki aşıkdı kelebeye ve biliyordu ki oda kısa bir süre yumucaktı gözlerini bu hayata. Her şey bittiyinde ise kelebek ölmüşdü papatyanın yapraklarının üstünde.
-Lalena
Kaşanlıyım
fena sayılmaz yaşamım…
bir parça ekmeğim, bir parça zeka, iğne ucu zevkim var
bir anam var yapraktan daha iyi
dostlarım var akan sulardan daha hoş
ve bir tanrım var buralarda bir yerde
bu şebboyların arasında, bu uzun çamın altında
suyun bilinci üzerinde, yasasında bitkilerin.
ben Müslümanım
kıblem bir kızıl gül
namaz yerim pınardır,
Kalbimi bıraktım. . .
Sadece üç günlük ömrü olan kelebek Papatya'ya aşık olur..
Ancak öleceğine saatler kala “seni seviyorum ” der.. Papatya sadece “ben de” diyebilir ve kelebek ölür…
O'na sevdiğimi neden zamanında söyleyemedim diye Papatya üzüntüsünden hasta olur. Yapraklarını dökmeye başlar. Döktüğü her yaprakta “seni seviyorum ” der ve sonunda ölür..
İşte o günden beri sevdiğini söyleyemeyen herkes, Papatya'ya sorar; “ Seviyor mu, sevmiyor mu?” diye