"Gözyaşumi sakladum
Sonra ağlarum diye"
Bu nakaratı derinlere dalarak defalarca dinleyebilmenin kelimelere gelir bir yanı yoktur.
Duygular en derine indiğinde kelimelerin gücü yetmez onları kıyıya çıkarmaya. Gözyaşları ne vakit gelirse, o vakit görünür derinlerden çıkan bazı duygular. Görünür ama anlaşılır mı yine bilmem!
Oysa anlaşılmadıkları için vurmuştu onlar dibe. Kelimelerin tüm gücüne rağmen gözyaşının hafifliğine dayanıp çıktılarsa yüzeye, anlamaya çalışın bu kez onları.
Sessiz bir çığlıktır onlar, duymasını bilene.
Yaralı bir kuştur onlar, sarmasını bilene.
Kırık bir kalptir onlar, tutmasını bilene.
~ Merve Uyanık Yener
#f-no
Kelimelerin gücü zaylf.. insanı eksik anlatır,hatda hisslerini anlatmaya hiç yetmez. Bu yüzden bende f noyla anlatıyorim kalbimden geçenleri
Kelimelerin Gücü
“Mesela bir insan sizi cümleleriyle öldürebilir ve bu dünyanın hiç bir yerinde cinayet sayılmaz”
Bu cümleler bazen “seni sevmiyorum/senden nefret ediyorum” gibidir ama çoğu zaman görülmeyen, arkada kalan, enerji çalan cümlelerdir. Binbir emekle yaptığınız işin gereksiz kötülenmesi, yapamazsınlar edemezsinler… ve daha niceleri.
Bakışlarını anlatmaya kelimelerin gücü yetmez
Seni yazan harfler kelimeler çok şanslı...
Kelimelerin Gücü
Bazı cümleler bende anlamını yitirdi.Bilmem neden bu hal?misal kalbimi kırmış birinden özür duymak istemiyormuşum. Veya sıkça tekrar edilen iltifatların kıymeti kalmıyor, samimiyeti zamanla hissedilmiyormuş.
Ha bu kelimeler önemsiz bir değeri yok demiyorum ki hatta tam tersi, sadece kelimenin kıymetini bilmeden perfasızca kullanan insanlardan bahsediyorum. Daha ne nedir bilmeyen dikkatsiz insanların hafif cümleleri ruhumda nasır kalbimde hissizlik bırakıyor.Böylece kelimenin kıymetini zamanla daha iyi kavrayabiliyor ama hissedemiyormuşum.
𝓔𝓵𝓲𝓯𝓮 𝓪𝓲𝓽...
Kelimelerin gücü adına...
Kimse kimseyi kırmasın. Her cümlenin bir muadili illaki varken hem de..
Bir şiir yazmalıyım sana,
İçinde bilindik kelimelerin,
-daha önce rastgelmediğin yanları ile,
Ve her satırında bambaşka şeyler anlatmalıyım,
Çiçeklerin gecelerde çektiği yalnızlığı,
Yosunları, balıkları, günbatımlarında Ege kıyılarını,
Efes'i dolaşmalıyım seninle,
-Likya yolunda yürüyen biz olmalıyız,
Leonidas kılıcını sallarken
-düşen her bir insanda seni anmalıyım,
Seni düşünürken tiyatral bir sahnede değilim,
Öfkemin gücü zülüflerinin tellerinde
-tel tel dökülüyor,
Sana nasıl anlatmalıyım
-kendimi bilmiyorum,
Aklımdan okuduğum kitaplar
-geçiyor şimdi bir bir,
Macbeth, her ihanet edişinde
-çıldırıyor biraz daha,
Haftalar ise; hızlanmış sanki
-boyunlarındaki özgürlük bağı
-koparılmışcasına çılgınlıklar içinde,
Ve huzursuz bir cennetteyim sensiz
-varlığından yoksunken her şey uzak bana.