Biraz umut, biraz incinme (: ortaya karışık hüzün servise hazır efendim
hayatın ritmini kaçırmış olsan da
uyumadığın gecelerin sabahında umut var
çiçeklerini sulamaktan vazgeçsen de
azıcık uzağın yağmur
aynı yerden sevmediğin için
sevdiklerin ile aynı yerde değilsin ..
"Gidecek yeri olmayanlar hiç bir yerden gidemiyor.
Anlamayanlar hiç anlamıyor."
Bir fotoğrafta kalan son bakışa ağlardı insan en çok..
Ben, masada unutulmuş ağzı kahve lekeli bir kupa kadar sevmesini biliyorum.
O kadar...
Sayfa 27Kitabı okudu
Hayat değil, insan insanı yalnızlaştırır.
Kemal Hamamcıoğlu
Sayfa 16Kitabı okudu
her şeye rağmen hayat var
sokaklar ne çabuk değişiyor
uzağa gitmeye gerek yok
yeni sokaklar bulmak için
istanbul'un sokakları
açılıyor
kapanıyor
sokaklar kapanıyor
en sonunda insan geçmesin diye
yollar yıkılıyor
insan inatçı ama
kaldırım bulamayan ayakları
ölümden korkmuyor
üniversite zamanı da böyle gezerdim
sokaklarda bir başıma
her sokağın yabancısıydım
gençtim
gençlik olasılıklara inanmak demek
yaşlanmaksa hikayenin sonunu aşağı
yukarı kestirmek
eylemsizliğe düşmek
yılmak
şaşırmamak
şaşırmam lazım
sonunu bilmediğim yollar aramalıyım
alışmamalıyım...
"Acı, insanı tok tutarmış," derdi anneannem.
Sayfa 172
Hiçbir ilaç geçirmiyor anne kalp acısını...
Sahi göz göze gelinen günler nereye saklandı.
Kemal Hamamcıoğlu
Seni, mektup yazacak kadar seviyorum. Bu da hiç fena değil. Sen de yaz. Perdeleri kapalı evinden çıkmayacak olsan da yaz. Bu konuda ısrarcıyım, gece oldu mu fena ısrarcıyım. Hadi yaz sen de... Çünkü birini mektup yazacak kadar seviyorsan, ne mutlu sana! Yaşıyorsun!
Sayfa 190