UNUTMA ! (Kendimden)
Elem çekme, kahır sana yakışmaz
Doğru yaşadığın dünü UNUTMA !
Bugün sen değilsin yıkılan düşen
Başın dik durduğun günü UNUTMA !
Eğme başın kapanmasın yüz akın,
Dost edinirken, önce bir bakın
Namertlik sezersen, güvenme sakın.
Sana bu yakışır sakın UNUTMA !
Her latife samimiyet değildir.
Ağızdan çıkanlar kalpten değildir.
Bir heves bile, kötülüğe meyildir.
Her söze meyil verme bunu UNUTMA !
Düştüğün bu hal tek senin suçun
Oturup yolsan da başında saçın
Doğrudan vazgeçme, yanlıştan geçin
Dost acı söylermiş bunu UNUTMA !
HAKAN US
Perişan bir hâldeyim
Fakat içimde kendimden bile sakladığım bir ümit var.
Sabahattin Ali
öyle midir?
Neyim ki ben?
Kimim mesale?
Kim olacağım bu koca dünyada?
Ne olacağım?
Ruhumu aradım bulamadım,
Bulursanız eğer iletin lütfen ona, dönmesin bana.
Çok defa gitmeye çalıştım insanlara,
Meğer, ben kendime bile gelemiyormuşum.
Bir böceğin, bedduasına karıştım belkide bugün.
Kim bilir ?
İçimde fırtınalar kopartan bir kalp,
Dışımda boş bakışlar sergileyen bir beden.
Dilimin anlatamadığını yazılarım anlatır belki....
Kulaklarıma selaler okunsa ben yatarken tabutda,
Ne zamana unutulurdum acaba ?
Bu sorgu sual, ahirete de gelir bizle bilirim.
Ama bu anlamsızlık çürütüyor beni.
Kendimden kaçmak istiyorum. Kendimden.
Korkularımdan, kusurlarımdan, yanlışlarımdan,Hatalarımdan.
Garip bakışlardan, sorgulanmaktan, küçümsenmekten,sevilmemekten,itilip kakılmaktan çok sıkıldım.
Yarım kalmış ve tamamlanamayan bir yapboz olarak kalayım.