Ben de babama itaat etmiştim. Onun aklına güvenmiş ve kendimden vazgeçmiştim. Ama sonra, ağır ağır, içimdeki o özgür irade denilen pislik ortaya çıkmış ve bana birtakım kararlar aldırmıştı. Peki ne işime yaramıştı kendi aklıma güvenmek? Daha mı az hata yapmıştım? Kesinlikle hayır! Üstelik öyle bir hale gelmiştim ki aldığım nefesten bile sorumlu olmuştum! Dünyamın dümeninin başına geçmiş ve onu öylesine derinlere batırmıştım ki, başka insanların altında kalmıştı.
Fakat içimde kendimden bile sakladığım bir umut var.
Sen de fark ettin mi? Az, dediğin, küçücük bir kelime. Sadece A ve Z. Sadece iki harf. Ama aralarında koca bir alfabe var. O alfabeyle yazılmış onbinlerce kelime ve yüzbinlerce cümle var. Sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında. Biri başlangıç, diğeri son. Ama sanki birbirleri için yaratılmışlar. Yan yana gelip de birlikte okunmak için. Aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler. Senin ve benim gibi...
Bu yüzden, belki de, az çoktan fazladır. Belki de az, hayat ve ölüm kadardır! Belki de, seni az tanıyorum, demek, seni kendimden çok biliyorum, demektir. Bilmesem de, öğrenmek için her şeyi yaparım, demektir. Belki de az, her şey demektir. Ve belki de benim sana söyleyebileceğim tek şeydir...
Sayfa 349Kitabı okudu
Son sözlerim.
Şahsıma münhasırdım. Canımı sıktım bu doğruluktan. Açıkçası, kendimden bile haz etmedim; yavan geldim / yayan giderim. Kimse zahmet edip taşımasın tabutumu.
Onları neden bu kadar ailem gibi gördüğümü daha iyi anlıyordum çünkü hepsinde kendimden bir parça vardı.
Mutlu Sarca, içimde ne olursa olsun hayata sıkı sıkı bağlı ve keyiflenmeye devam eden tarafımdı...
...O benim neşeli tarafımdı.
Işık Sarca, içimde ne olursa olsun hayattan vazgeçen tarafımdı...
... O benim vazgeçen tarafımdı.
Lâl Sarca, benim hırçın tarafımdı...
... Lâl benim yaralı tarafımdı.
Bartu Sarca, benim en öfkeli, en yalnız tarafımdı...
...Bartu Sarca benim kimsesiz tarafımdı...
... Yankı Sarca, benim hiçbir tarafım değildi.
Çünkü onu kendimle eşdeğer bile tutamazdım...
... Onları kaybetmek istemiyordum, onu kaybetmek istemiyordum.
Sayfa 327Kitabı okuyor
Herkesten korkuyorum kendimden bile...
“Ben kendimden geçerken gülün güzelliğiyle
Gül beni seviyor mu diye düşünmem bile!..
Karşılığı beklenen sevgiye sevgi denmez, Sevdalılar yalvarır, fakat bir şey dilenmez.”
Sayfa 18 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Düşeceğim ve böylece kendimden bile kurtulacağım. Kendimden kurtulacağım.
Sayfa 279Kitabı okudu
"Beni üzen onlar değil ki. Her şey, tüm yaşamım üzüyor beni. Bazen kendimi düşündüğümde, ben bile kendimden tiksiniyorum. Ben neden bu kadar çirkinim?
Sayfa 18Kitabı okudu
bunu uyanık kalmak için yapıyorum. Uyumam gerektiğini biliyorum, ama uyanık olduğum her saniyeyi kendimden bile kıskanıyorum. Bu sadece gördüğüm kabuslarla ilgili olan bir durum değil; sanırım kendimi koyvermekten korkuyorum.
Koridor Yayıncılık
