·
Puan vermedi
Merhaba dostlarr Bugün sizlere 
Yusef Masadow kaleminden içimdeki Kenan ülkesi Taş - K'ağıt -Makas kitabı ile geldim...
Öncelikle şunu belirtmeliyim ki bu kitap öyle bir solukta okunabilecek bir kitap değil hani bazı kitaplar vardır ya böyle sindire, sindire okunur işte öyle bir kitap.
Sevmek sessizlikmiş, aşk ise sebat. sen sese değil
"Yaşamda iki tip insan bulunur. Hakikatin gelip onu bulmasını isteyenler ve gidip hakikati her neredeyse bulmak isteyenler. Bunlar gece ile gündüz, siyah ile beyaz kadar birbirlerinden ayrışırlar."
Hakikat yolculuğu...
Hepimizin çoğunlukla unuttuğu veya hatırlasa bile bir kenara itip önemsemediği yolculuk. Halbuki düşünmemiz gereken şeylerin başını tutuyor. İnsan, kendi hakikatini bilmezse, yaşamı ve dünyayı nasıl kavrayabilir? Nasıl her şeyiyle yaşamda var olabilir? Kitabın ilk sayfasından itibaren fark ettim ki kendimden epey uzaklaşmışım. Kendimi dış dünyaya o kadar çok kaptırmışım ki içimdeki benliğimi ve ruhumu unutmuşum. Bu kitap, elimden tutup beni deniz kıyısına götürdü. İlk sayfalarda deniz kıyısında oturuyordum, son sayfalara doğru denizin kokusunu içime çektim ve iç uyanışım başladı.
Ben Kendime Yeterim 
Kinsun
Okuyuuunnn !!
"Vazgeçmek üzere olduğunu hissettiğinde neden başladığını hatırla."
Vazgeçmek ne kadar kolay değil mi ? Hatta o kadar ki kendinden bile vazgeçebilen insanlar var . İş ki en ufak bir zorluk çıkmasın karşısına. İtiraf ediyorum zaman zaman bu duyguyla ben de cebelleşiyorum ama ... Aklını başına topla kızım diyorum o zaman , hedefini asla unutma. Görüyorsunuz bir cümle bile nasıl içimi döktürdü hiç hesapta yokken. İşte caaanımmm 
bibliyofil okuur un tanışmamda vesile olduğu yayınevinin şu ana kadar okuduğum istisnasız tüm kitaplarında kendimden bir parça bulup bu moda geçiyorum ister istemez !! Şimdi gelelim duygu fırtınası estirecek sevgili yazarımız 
Maud Ankaoua nın son eserine .
Karımdan ha bugun ha yarın ayrılıyorum sözlerinin de etkisiyle evli patronuyla yasak ilişkisini ısrarla sürdüren sevgili avukatımız Constance sana bir çift lafım var. Yakınımda olsaydın kendine gelmen için hak ettiğini yapardım !! Neyse sonunda yolunun yol olmadığı , kendi kendini körelttiğin kafana dank etti de rakip firmaya iş başvurusunda bulundun. Yalnız bu firmanın bir şartı var. İşe başlamadan önce , kurayla seçtiği yere gidip üç aylık eğitim alacak. Constance ' in şansına da şehirden uzak hacı yolu olarak da bilinen yolu yürüyerek aşılması çıkar. Sözleşme imzalandığı için önceden vazgeçemiyor en az 1 hafta da olsa bu yola girmesi gerekiyor. Arkadaşlarının da motivasyonu ile bu yolculuğa çıkmaya karar verir aslında kendi benliğini bulmak üzere çıktığını bilmeden..
Külliyatını tamamlamaya 1 eserinin kaldığı yazarımızın kaleminin büyüsüyle tanışmak için daha fazla beklemeyin derimmm !! Şimdiden keyifli okumalar..
Mucizelerin bile inanacak birine ihtiyacı yok mu?..
Inceleme yazmayı düşünmüyordum:)
Ama yazar öyle bir yazmış ki.. dayanamadım.
Elim gitti,kalbim gitti,ruhum gitti , gönlüm gitti ..
gitti de gitti ..
Kitabın içeriğini yazmayacağım,okuyun sizin de kalbiniz erisin:)
Çok etkileyiciydi... elimden gelse daha ne kadar alıntılar paylaşırdım ama neyse:)
Bugün paylaştığım alıntı çokluğundan bütün takip kitap dostlarından helallik istiyorum:)
Cümleler içimi eritince ,yazar her cümlede kalbime dokununca benim tepkim de böyle oldu...
Kitap bitsin istemedim,o kadar güzeldi.
Kendimden çok şey buldum..Siz de eminim bulacaksınız..
Ha bu arada unutmadan!! çocuklarınıza, sevdiklerinize , aşkınıza bol bol dokunun e mi !!
Bu dünyadan usulca giderken onlara dokunarak sevginizi hissettirerek gidin.. Eğer yapmazsanız onları bu hayatta daima eksik bırakmış olacaksınız haberiniz olsun..
Kitabı herkese gönülden, yürekten tavsiye ediyorum..
Son olarak affınıza sığınarak yine bir alıntı paylaşayım:) Ama bu son haa:)
"Bir hayatım daha olsa, korkmadan dokunmak için yaşardım onu.
Bir keklik beslerdim ellerimle, varsın uçsun sonunda. Bir çiçek büyütürdüm, varsın solsun sonunda.
Bir omuz ısıtırdım, varsın gitsin sonunda. Dokunurdum. Ben eriyene dek, o eriyene dek, biz hiçleşip karışıncaya dek bu derin boşluğa, dokunurdum. Ama yok bir hayatım daha.
Bir hayat daha yok.
Yok..."
Sakın geç kalmayın...Dokunun kalplerine!!
Sevgili yazarımız 
Nermin Yıldırım 'a gönül dolusu selam olsun..Iyi ki yazmış,nolur yazmaya devam etsin..
Okur olarak tüm samimiyetimle söylüyorum,bana inanılmaz duygular yaşattığı için sevgili yazarımıza müteşekkirim..
Herkese keyifli okumalar dilerim..
