İnsanlar diye başladığım konunun devamında kendimi dışarıda tutmuyorum. İçinde ve dışında olduğum konuları etraflıca paylaşmak istiyorum.
Ve insanlar duygularının esiri olmuşlar, özgürlüğün içine hapsolmuşlar özgürlük nedir bilmeden. Duygularını paylaştıkları kişilerin kim olduğunu bilmeden kurmuşlar ilişkilerini. Arkadaşlık, dostluk, eşlik böyle
⬤
╰┈➤ "...bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret filan değil... İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile... Sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki etrafımda küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum. Taşıp dökülecek kadar kendi kendimi doyurduğumu hissediyorum. Kafamda, hiçbir şeyle değişilmesi mümkün olmayan büyük hayaller, bana her şeyden daha güçlü görünen fikirler birbirini kovalıyor... Ama sonra birdenbire etrafımda bana yakın birini arıyorum. Bütün bu beynimde geçen şeyleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini. O zaman ne kadar hazin bir hâl aldığımı hayal edemezsiniz."
• 
İçimizdeki Şeytan
Hızla değişiyorum: bu günüm dünümle çelişiyor. Yukarı çıkarken sık sık basamakları atlıyorum-hiçbir basamak bağışlamıyor beni. Yukarı vardığımda, hep yalnız buluyorum kendimi. Hiç kimse konuşmuyor benimle, yalnızlığın ayazı titretiyor beni. Ne arıyorum ki yükseklerde? 
Friedrich Nietzsche
Üşüyorum
Bir coşku var içimde bu gün kıpır kıpır
Uzak çok uzak bir yerleri özlüyorum
Gözlerim parke parke taş duvarlarda
Açılıyor hayal pencerelerim
Hafif bir rüzgâr gibi süzülüyorum
Kekik kokulu koyaklardan aşarak
Güvercinler ülkesinde dolaşıyor
Bir çeşme başı arıyorum
Yarpuzlar arasında kendimi bırakıp
Mis gibi nane kokuları arasında
Ruhumu dinlemek istiyorum
Zikre dalmış her şey
Güne gülümserken papatyalar
Dualar gibi yükselir ümitlerim
Güneşle kol kola kırlarda koşarak
Siz peygamber çiçekleri toplarken
Ben çeşme başında uzanmak istiyorum
Huzur dolu içimde
Ben sonsuzluğu düşünüyorum
Ey sonsuzluğun sahibi, sana ulaşmak istiyorum
Durun kapanmayın pencerelerim
Güneşimi kapatmayın
Beton çok soğuk, üşüyorum...
Muhsin Yazıcıoğlu
'Ben seni hallettim...
Konu sen değilsin.
Mesele artık, yaralanan benle, iyileşen ben arasında.
Bunu bilmekten, yanılmaktan, düşünmekten halsiz düştüm.
Derdim başımdan aşkın.. ama inan artık öznesi sen değilsin. Ben senden kalanı,daha önceden üstüme kalanlara katıp, özüme yerleştirdim. Adın önemsiz artık.
Gidişinle değil, kalakalışımla ilgileniyorum.
Benden kopardığın ve ben sustukça parçalara ayırdığım beklentilerimi artık yerlerden toplamıyorum...Bana batırdığın ve ben yok saydıkça daha da bastırdığın hayal kırıklığını, göğsümden çıkarmadım.
Taşıyorum..
Sızladıkça seni anımsıyorum..
Ölmemek için..Yara orda.. tedavi ettirmedim, üstüne konuşturmadım. Acım senin beni acıtmış olmana değil artık. Benim, senin beni acıtmana bu kadar razı olmuş olmama.
Ben seni hallettim...
Kendimle ilgili halledeceklerimin daha zamanı var.
Varlığın bana varlık değil. Yokluğunun yoksulluğunu çekmiyorum artık.
Zaaflarım boşluklarım vardı, oralara denk geldin. Şimdi kendime kaybettiklerimden, yeni bir ben doğurmaya çalışıyorum.
Tamam sevmenin belliki yok edenini öğrendin. İyide ben kendimi nasıl bu kadar sevmemeyi öğrendim. Sende değil kendimde arıyorum artık.. Seni değil, sende kaybettiklerimin yasını tutuyorum. Hazır olmayı bekliyorum.
Gücümü toplayabiliyorum. Başka türlüsünün mümkün olabileceği bir geleceğe gitmek istiyorum.
Kendimi zaaflarımdan büyütebilmeyi diliyorum.....MESELE ARTIK YARALANAN BENLE İYİLEŞEN BEN ARASINDA. '
Bazı geceler kendimi arıyorum herkesçe
( ama genelde hep bulmuşum genel ) ...
🤍 𝓶𝓮𝓵𝓲𝓼𝓪𝓼𝓪𝓱𝓲𝓷
Ulu orta...
seyrek gülüş sen ne güzel bir şeysin
nazlanırsın ama bir gün gelirsin'
düşen bir yaprağa bağladım hayatımı
olsun artık diyorum ne olacaksa
paralı asker miyim neyim ben
ekleyip duruyorum sabahları akşama
ve kendimi arıyorum meşgul çalıyor
gerçi söylenmez böyle şeyler uluorta
aşk diyor başka bir şey demiyor kalbim
nasıl bir dostluk ki bu,hem
Bazı insanlara, bazı kitaplara, bazı şiirlere, bazı rastlantılara ve bazı kaderlere inanmasanız bile borçlusunuzdur. Hala kendimi arıyorum. Sadece kendim için. Sadece kendi doğrumu yazıyorum. Onunla arama sokmam artık hiçbir şeyi.
Umay Umay
Uluorta
“Seyrek gülüş sen ne güzel bir şeysin
Nazlanırsın ama bir gün gelirsin.
Düşen bir yaprağa bağladım hayatımı
Olsun artık diyorum ne olacaksa
Paralı asker miyim, neyim ben
Ekleyip duruyorum sabahları akşama,
Kendimi arıyorum meşgul çalıyor
Gerçi söylenmez böyle şeyler uluorta
Aşk diyor başka bir şey demiyor kalbim
Nasıl bir dostluk ki bu,hem
Şimdi sonsuz yıllar sürecek bir yalnızlığın ortasından
Senin yelken açtığın yeni aşkın şerefine yazıyorum
Geri dönmen için değil
Sende açtığım yaraları iyileştirmek için bir yama arıyorum
Kendimden nefret etmek için sürekli gidiyorum
Ama hep sana varıyorum
Ben kendimi kapattığım zengin zindanda sensiz bir devir eskittim
Geri dön diyemezdim, üstümüze işlediğim günahların eli değmişti
Gittiğinde boğazımdan düğüm dolu yüzlerce gemi geçmişti
Ama ben, bir daha aşk şarkısı yazmamaya yemin etmiştim