Birden yaşlandım. Kendimi yaşlı bir adam olarak, önüme çıkan bir yaşama; bir mesleğe, bir kariyere, bir aileye, bir kültüre gömülmüş bir halde buldum. Benim için her şey yazılmıştı. Ben hiçbir seçim yapmadım. Kendime bir şans tanımalıyım! Kendimi bulmak için fırsat vermeliyim!”
Sayfa 307Kitabı okudu
Birden yaşlandım. Kendimi yaşlı bir adam olarak, önüme çıkan bir yaşama; bir mesleğe, bir kariyere, bir aileye, bir kültüre gömülmüş bir halde buldum. Benim için her şey yazılmıştı. Ben hiçbir seçim yapmadım. Kendime bir şans tanımalıyım! Kendimi bulmak için fırsat vermeliyim!
Sayfa 359Kitabı okudu
Hiçbir zaman kendimi aldatmadım.Bir kadından ne istediğimi biliyordum, istediğimi bulamayınca da, buldum diye kendimi aldatmadım hiçbir zaman.
“Anlaşılan, kadınlarla korkunç yaşantıların olmuş senin.”
“Doğru. Hiçbir zaman kendimi aldatamadım. Erkeklerin çoğu başarıyor bunu. Kendilerince bir tutum benimseyip, yalanı yutuyorlar. Ben bunu hiçbir zaman yapamadım. Bir kadından ne istediğimi biliyordum, istediğimi bulamayınca da, buldum diye kendimi aldatamadım hiçbir zaman.”
“Birden yaşlandım. Kendimi yaşlı bir adam olarak, önüme çıkan bir yaşama; bir mesleğe, bir kariyere, bir aileye, bir kültüre gömülmüş bir halde buldum. Benim için her şey yazılmıştı. Ben hiçbir seçim yapmadım. Kendime bir şans tanımalıyım! Kendimi bulmak için fırsat vermeliyim!”
Kitapta kendimi buldum :-D
"Zaten ben Kayseri'li değilim, teyze."
"Ama artık ekmeğini bu güzel şehirde kazanmaya başladın, Kayseri'nin suyundan içtin, aşından yedin, havasını soludun ya, sen biraz buralı oldun sayılır evlâdım..."
:D
_ SAVAŞ _
Bir gece, sarayda bir şenlik yapıldı. Bir adam geldi, hükümdarın önünde yerlere kapandı. Bütün davetliler ona baktılar; gözlerinden birinin yuvasından çıkmış olduğunu, göz çukurunun kanadığını gördüler. Hükümdar meraklandı: “Ne oldu size?” Adam cevap verdi: “Ey Hükümdar, ben meslekten hırsızım, o gece, mehtap da olmadığından, sarrafın kasasını çalmak istedim. Pencereden sıçrayıp girdiğimde, yanılmışım, bir dokumacının dükkânında buldum kendimi; karanlıkta, şiddetle dokuma tezgâhına çaptım ve böylece gözümü kaybettim. İşte buradayım, Ey Hükümdar, adalet istiyorum.”
Hükümdar dokumacıyı çağırttı ve gözlerinden birinin çıkarılması gerektiğine karar verdi.
“Ey Hükümdar,” dedi dokumacı, “buyruğunuz adalete uygundur. Gözümün çıkarılması normal...
Ama, ne yazık ki, dokuduğum kumaşın iki yanını da görebilmem için iki göz gerekli bana! Fakat benim bir komşum var, kundura tamircisi, iki gözü var, ama işini yapması için tek göz yeter ona.”
Hükümdar kunduracıyı arattırdı. Adam geldi. Bir gözü çıkarıldı.
Adalet yerini bulmuş oldu.
Sahip olduklarımı zamanında takdir etmediğim için üzüntü duydum. Gençken içinde bulunduğum anın, meydana gelecek daha iyi şeylerin başlangıcı olduğunu düşünürdüm. Ve sonra yıllar geçti, birden kendimi bunların tersini yaparken buldum; nostalji içinde yüzüyordum. Gerektiği gibi yapamadığım şey, içinde bulunduğum anı takdir etmekti.
