Bedenim yorgun
Ruhum durgun
Susmak
Susmak
Susmak istiyorum
Konuşturuyorlar
Bense susmak istiyorum
Kötüyüm diyorum
Neden? diyorlar
iyiyim diyorum
Ne bu mutluluk? diyorlar
Konuşmaktan yoruluyorum
Sorulardan bunalıyorum
Susmak
Susmak
Susmak istiyorum
Dokunmayın yaralarıma
Onlar kanarken mutlu!
Sadece susun
Susun istiyorum
Susunki susayım
Susup kendimle çatışayım!
İyiyim ,diyorum .
Paul ,hayretle ,ya birine ya da diğerine sahip olmamız mümkün değilmiş gibi ,dostdoğru bana bakıyor .
İyisin ,çünkü bunun başka insanlar için ne anlama geldiğini unutmuşsun ,diyor .
Başkaları belki de “iyiyim “derken hayatı kastediyor .Ben yalnızca şansı kastediyorum .Paul ,hayatı hazmedemediğimi biliyor -henüz yapamadığımı söylemekte istemiyorum .
Sayfa 19 - Siren YayınlarıKitabı okudu
İyiyim, diyorum.
[...]
İyisin, çünkü bunun başka insanlar için ne anlama geldiğini unutmuşsun, diyor.
Sayfa 19Kitabı okudu
"Geçen gün kimi gördüm biliyor musunuz? Ama evlisin şarkısını yazdığım kişiyi. Onu düşündüğümde ay yerini değiştirirdi, yıldızlar yerinden kopup hızla düşerken yeryüzüne, asılı kalırdı yakın gökyüzünde. Çiçekler konuşur beni teselli ederdi, gözyaşlarımı silerdi; yalnızlık. İçimin yangınına su yetmezdi, söz geçmezdi arzularıma. Ne tuhaf şu aşk! Anılarıma gittim,döndüm. İçimde kendime karşı acımayla karışık bir şefkat hissettim. " Yazık sana" dedim bana ve tebrik ettim kendimi; ondan vazgeçtiğim için. Güçlü hissettim, iyi yaptığımı anladım. Ondan sonra hiç aşık olmadım. Hislerim beğeniyi geçmedi. Boşanmış, özgürmüş, yapayalnızmış. Üzüldüm onun adına. Hislerim değişmiş. Ona olan aşkımın yerinde yeller bile esmiyor. Ay yerinde, yıldızlar da öyle. Çiçekler suskun, içimin yangını küllükten çıkmış, arzularım yok. Eski bir komşuyu gördüm sanki, taşınmış gitmiş kalbimden. Zaman gerçek bir ilaç, iz bırakmıyor nerdeyse. Hem de bedava! İlk defa böyle aşık olmuştum, geçecek derlerdi de inanmazdım. Geçmiş, ben de geçmişim! Şimdi iyiyim; kendimle yalnızlığımın eşliğinde. İşte böyle. "
“ Başkalarının beyinlerinin hem zekadan hem de şanstan sorumlu olup olmadığını bilmek isterdim. Benim beynim şansa yetiyor, hayata yetmiyor. Her halükarda, benim hayatıma yetmiyor. Her ne kadar Paul şansın bu olmadığını söylese de durumu kabullendim. İki günde bir:
İyiyim diyorum. “
Kendimle hasbihal(Devamı gelecek)
Nasılsınız efendim
Iyiyim tsk ederim
Ne olacak bu galatasaray
Yine yönetim değişecek tez zaman
Ya bjk
Ağıt var
Fener
Intihar
haydi kalk şehri yakıp ondan daha iyisini imar edelim
hadi kalk zamanı unutup daha iyisini hayal edelim
hiçbir şeyin yoksa kaybedecek bir şeyin de yoktur.
kendimle yaşamaktan bıktım
dünyayı değiştirmek isterdim , şimdi ise dünya nasıl değiştirdi beni bilmiyorum
gökyüzünü taşımak isterdim, şimdi sadece kendimi taşıyabiliyorum.
de ki: ben iyiyim...
de ki: ben iyiyim...
youtu.be/WtPUinTd-TU
youtu.be/6IVoqygN4Pc
Hadi bu şehri yakalım ve daha onurlusunu inşa edelim
Hadi içinde bulunduğumuz bu zamanı unutalım
ve daha güzel günlerin hayalini kuralım
Hiçbir şeyin yoksa kaybedecek bir şeyin de yoktur
ve ben kendimle yaşamaktan bıktım.. Dünyayı değiştirmek istiyordum ama anlamadım dünya beni nasıl değiştirdi
Gökyüzünü taşımak istiyordum, şimdi kendimi bile zor taşıyorum. "BEN İYİYİM" de...
"BEN İYİYİM" de...
Herşey dönüyor ve kendi etrafındaki tüm masumiyeti yok ediyor. cehennemi sevmekten başka elimde insanca kalan ne var ki... cehennemi ruhu hala üşüyenler için istiyorum.
kendi kötülüğümü istiyorum, son bir defa ara istiyorum..!
yine aramamışsın beni.
biraz daha geç kal ki, bir şey daha bulayım...
bir gerçek daha.
hayatımdaki o işaret kayıp gidiyor gökten; gündüze karşıysa yapayalnızım.
parlak bir hediye paketine sığdı kalbim.
Yanlış bu sözcükler, yanlış. Çok ağladım, çok erkek oldum çok da kadın.
Kimseyle kendimle bile yaşayamazdım. Hep yarım kaldım hep!
Belki ameliyat ettirirsin; gitsin diye yüzümün diğer yarısı da.
nerem varsa insan kalan... işte orası acıtıyor.
Başını derenin kenarına koy. Atını yıldızlara bağla.
Dinle ama korkma, çünkü vitamin aldım, iyiyim.
Ama; ya bu soluk sonsa, ağlıyorum fren seslerinin ardından gelen hıza, kaderimin oyuncağı oldum, övüncü oldum sessiz uzlaşmacıların, övüncü oldum tüm yaşayamamışların, bir kurbanın onurunu diktiler yakama.
Şimdi herşey hazır. Bir tek eksiğim var kırmızı
bir türlü tamamlanamayan tamamlandıkca eksik kalan kırmızı..
Pirinç işlemeli bir aynada kırıldı yüzümün diğer yarısı. Herkes uyuyordu. Yüzümün yarısı benim, yüzümün yarısıyla hep yarım öyküler anlatırım.
