Ah be kadın..!
Daha ne diyeyim ki sana...
Yürürken şiirler takılsın ayaklarına...
Sevdiğim çaresizliğimden gayrı hiç bir kabahatim yok benim...
Aşına, ekmeğine kahrına, karanlığına, özlemine, umuduna kat beni..!
Kendine iyi bak...
Bir daha hiçbir ana doğurmaz seni...
Ahmet Arif
"Gel de şaşırma"dedi fısıldarcasına.
"Aynasıza bak şarhoş sandı beni iyi mi?" Kendi kendine gülümsedi ve derin düşüncelere daldı. "Gerçi öyleydim," dedi ve peşinden ekledi.
"BİR KADININ YÜZÜNE BAKIP SARHOŞ OLACAĞIMI HİÇ SANMAZDIM."
En büyük korkularımızın altında sıklıkla zaten yaşadığımız ama dile dökülmeyen bilinçdışı kayıtlar yatar. Kendine gelemeyen ötekine gidemez..
Sayfa 73 - Nemesis KitapKitabı okuyor
Ah be kadın..!
Daha ne diyeyim ki sana...
Yürürken şiirler takılsın ayaklarına...
Sevdiğim çaresizliğimden gayrı hiç bir kabahatim yok benim...
Aşına, ekmeğine kahrına, karanlığına, özlemine, umuduna kat beni..!
Kendine iyi bak...
Bir daha hiçbir ana doğurmaz seni...
Ahmet Arif
‘ey ölüm, senin adın bütün dillerde hüzünle mi anılır?’
Her insan ayrı bir öykü ve her öykünün kendince bir güzelliği var. O öyküleri dinlemek bana her zaman çok çekici gelmiştir.
Yaşadığımız topraklarda pek çok şey istediğimiz gibi gitmiyor olabilir. Ama o topraklar bize idealleri uğruna cefa çekmeyi rahatlığa yeğleyen yiğit kişiler tarafından miras bırakıldı. Bugün çokları onu görmek ve göstermek istemese de, yüzyıllardan süzülerek gelen bir kültürel bellek var. Bu bellek en zor zamanlarda imdat isteyebileceğimiz, bize kim olduğumuzu söyleyen, yönümüzü gösteren bir pusula gibi yolumuzu aydınlatıyor.
Ancak büyük hüzünlerin olmadığı yerde büyük sevinçler de olmaz, aidiyet hissinin olmadığı yerde kendinizi adayacağınız bir dava, hayatınızı yüceltecek bir ülkü de yeşermeyebilir. Korunmuş ve sınırları çizilmiş bir hayatın içinde, konforlu bir biçimde yaşar gidersiniz.
