Başkalarını affetmek, zihinsel huzur ve kusursuz bir sağlık için şarttır. Kusursuz sağlık ve mutluluk istiyorsanız, sizi incitmiş olan herkesi affetmeniz gerekir. Düşüncelerinizi İlahi yasa ve düzenle uyumlu hale getirerek kendinizi affedin. Kendinizi tamamıyla affetmeniz için, önce başkalarını affetmeniz gerekir. Kendinizi affetmeyi reddetmek de ruhsal anlamda kendini beğenmişlik ya da cehaletten başka bir şey değildir.
Affetmek
Affetmek yaşadığın olayı bitirmektir çektiğin acıları sonlandirmaktir peki affetme sürecine giderken ne tür zorluklar bizi karşılar iç sessimiz düşüncelerimiz üzüntülerimiz kavgalarimiz sürekli bizi izler peki burada neyi çözemedik sonuç ne olursa rahatlariz kimisi intikam alır çoğu insan kindardir hiç kimse sevgiyle işini çözemez sevgi gösteren ölmeye mahkûmdur peki burada affetmek nedir? Kimi affetmeliyiz bize kötülük yapanlari mi yoksa kendi düştüğümüz çukuru mu ? Kendimize yaptığımız eziyetleri mi o kişiyi düşünürken normal bir şekilde düşünmüyoruz hayır bu kesinlikle böyle bir duygu durumu değil kendimizi yok ediyoruz kendimizi yok ettiğimiz için özgecil olmadığımız için kendimizi affetmeliyiz bunu başardığımiz da suçlamalar bitecek karşımızdaki insan dan alacağımız intikam duygusu da körelecek kendinizi affedin kendinizden başka düşmanıniz veya iyilik yapaniniz yok
Takılıp kaldığınız bataklıktan kurtulmanın ilk koşulu farkına varmaktır. Kaderi ve değiştiremeyeceklerini kabullenerek, değiştirilebileceklerine odaklanmaktır. Değişimin sınırsız olduğu tek yer kişinin kendiyle münasebetidir.. İyi bir insan önce kendine iyi davranır. Başkalarını affetmenin ilk koşulu kendini affetmektir. Yaptığınız hataları, geçmiş seçimlerinizi ve gelecek kaygısı duyan benliğinizi affedin. Kendinizi sevmeden kimseyi sevemez, kendinize inanmadan kimseye inanamaz ve kendinizi bilmeden diğerlerini anlayamazsınız
Sayfa 44 - Destek
Başkalarını sık sık affedin, ama kendinizi asla.
Birçok kavram gibi, “kendini sevmek” de kullanıla kullanıla posası çıkarılmış bir gerçeğe dönüşebiliyor bazen.
Birazcık kapı araladı mı, o gerçeğin üzerine öyle bir çullanıyo ruz ki, diğer bütün gerçeklerin de sadece bu yolla açıklanabile ceği yanılgısına kapılıyoruz. Kuşku payı bırakmıyoruz.
Sorgulamaya değil de, daha çok, inanmaya yatkın olduğumuz içindir belki. Ya da kalıplardan hoşlandığımız içindir. Bu böyle sürüp gittikçe, o an revaçta olan neyse, siz tam tersini anlatmaya çalıştığınızda bile ezberden okumalar devam edecektir. “Affedin kendinizi, ” diyecekler. “Barışın kendinizle, ” diyecekler. Siz artık patlayıp “Benim sorunum zaten kendimle, siz beni benden bir alıp kurtarın önce, ” deseniz bile, “Sevin kendinizi, ” diyecekler.
Yeni çağın yalan dolan öğretilerini tekrar edecekler. Bir işe yaramadığını bileceksiniz... Ama yine de tekrar edeceksiniz...
Edecekler...
Edeceğim...
Edeceğiz...
