Karamazov kardeşler bir şehvet kurbanı aile.... dostoyevskinin ustalık eseri. öyleki öldüğü sene bitirmiş bu eseri, çok uğraştım diye kendisi söylüyor.... kitap içinde rahmetlinin değinmediği tek konu yok herhalde. Din, ahlak, aşk, tutku, en sevdiği sara nöbetleri, sadakat, Rus halkının, Rus gencinin dönem sorunları, diğer gençlerle kıyaslanması. Baba- oğul çekişmeleri, Rus soylu-köylü çatışması. Saymakla gider. Yine sınırsız bir karakter bolluğu var kitapta ama bir şekilde yazarımız bunları bağlamayı başarıyor. Starets zosimanın veda konuşması diyebileceğimiz öğütler ve hayatının olduğu bir bölüm var ki, herkesin kendisine mutlaka bir şeyler koparabileceği üzerinde düşünebileceği bir çok şeye dokunuyor yine burada yazar. En büyük sıkıntı yine dostoyevski nin her karakterinin, 2 ayrı adı bir de takma(kısaltma) adı olma sorunsalı sizi bir kaç kez bu kimdi diye sorgulatıyor. Velhasıl kelam ben keyifle okudum. Sonu biraz bitmiyor gibi yalnız biraz daha açıklığa kavuşsa daha iyi mi olurdu, dostoyevski kavuşturmadığına göre vardır bir bildiği. İyi okumalar
