rüzgâr
uzak karanlıklara sürmüş yıldızları
mor kıvılcımlar geçiyor
dağınık yalnızlığımdan
onu çok arıyorum onu çok arıyorum
heryerinde vücudumun
ağır yanık sızıları
bir yerlere yıldırım düşüyorum
ayrılığımızı hissettiğim an
demirler eriyor hırsımdan
Kar beyazdır ölüm ellerinden gülüm
Yine yoksun diye düşmanım her güne
Dursun dünya dönmesin sensiz
Yaşatmasın Allah’ım sensiz
Kar beyazdır ölüm ellerinden gülüm
Yine yoksun diye düşmanım her güne
O sağlam;değişmez,çelik irade.Bir gün bana ölüm kavanozu dediği şeyi göstermişti.Onun içinde tutsağım ben.Kanatlarım cama çarpıyor.Dışarıyı görebildiğim için hala kaçabileceğimi sanıyorum.Umut besliyorum.Ama hepsi bir yanılsama.