Kitap;11 yaşına kadar tek bir kelime bile konuşamayan, tekerli sandalyeye bağlı bir kızın yaşadığı zorlukları, hayal kırıklıklarını anlatıyor.bu kitabı okuduktan sonra şükredecek ne çok şeyimiz varmış diye düşündüm.kendi başına yemek yemek ,yürümek, konuşmak ne büyük bir nimetmiş.bu kitabı mutlaka okuyun.belki engelli bir insana nasıl davranmamız gerektiğini de daha iyi öğrenmiş oluruz.unutmamalıyız ki;hepimiz bir engelli adayıyız.Onlara bizden farklı olmadıklarını bakışlarımızla,
davranışlarımızla belli etmeliyiz.bu kitap bana çok şey kattı.yeri geldi duygulandım.yeri geldi insanın istedikten sonra başaramayacağı şeyin olmadığını öğrendim.teşekkürler SHARON M.DRAPER
