O nasıl olmalı bir ruhu ölü,
Ya da bir canlı, fakat kahpe dölü
Ki sanar durduğu yer it inidir
Oysa bir şanlı şehitler sinidir
O fuhuş uzmanı çikletli dişi,
Dişinin en kötü, en kösnemişi,
Kaplamış ruhunu çirkef yosunu
Hiç umursamaz mısın şehit ordusunu?
Var mıdır onca tivistin ötesi?
Adı üstünde: Köpek sosyetesi!
Yok sayıp sen de bu ruhsuz sürüyü
Kılavuz yap ebedî Gök Börü’yü.
Sayfa 35Kitabı okudu
Halbuki kalp bağırıp çağırmaz, sadece fısıldar. Duymak için yakınlaşmalısın...
Sayfa 38
Yenilgi bizi değişmeye, kendimizi fark etmeye zorlar. "Neyi daha iyi yapabilirim?" sorusunu sormaya başladığımızda, öğrenmeye de başlamışız demektir.
Koşma, Düşersin!
Normopati: Normallik deliliği. Anormal derecede normal olan insanlar. Göz ucuyla hep başkalarını süzenler cemiyeti. Kişinin kendi bireyselliğini, toplumsal kabuller ve uzlaşı adına feda etmesi. Baş aşağı düşerken “Henüz her şey yolunda!” dedirten hal. Oysa senin farklılığın güzel. Dünyaya sana ait bir ses, bir renk, bir ezgi, bir eda, bir duruş, bir cümle bırak. Dünyaya sana ait bir yenilgi bırak. Senden başkasının kotaramayacağı kadar sana has bir düşüş, bir başarısızlık, bir yenilgi olsun. Aşağı doğru bir kavis. Oradan tüten bir anlam bırak. Koşmak zorunda değilsin, düşersen kalkmak zorunda değilsin. Düştüysen bir süre çayır çimenin tadını çıkar. Sana sürekli koşmanı söylüyorlar. Yarışmanı, birilerini arkanda bırakmanı, ipi önce göğüslemeni bekliyorlar. Hep daha hızlı koşmanı istiyorlar. Bense sadece annenin çocukluğunda söylediği bir sözü hatırlatacağım: Koşma, düşersin!”
Sayfa 44Kitabı okuyor
"Çocuğun erken hataları değerlidir. Ama buna rağmen, çocuğa çok az yol gösterilir. Ebeveynler kendi deneyimlerinin sonuçlarını bilmezler veya kendi hatalarını çocuklarına itiraf etmek istemezler. Çocuk da o zaman kendi kılavuz çizgilerini takip etmek zorunda kalır. Cezalandırmak, uyarmak ve nasihatle hiçbir yere ulaşılamayacağını tekrar tekrar vurgulamakta fayda vardır."
Sayfa 21Kitabı okudu
Unutmayalım ki oyuncak kutusuna giren her oyuncak, eskinin değerini azaltır. Hızlı eskitme kültüründe de evladiyelik bir şey kalmaz, dolayısıyla da hatıra aktarılmaz.
Sayfa 216Kitabı okudu
İnsan olarak en çetin uğraşımız sahici ve halis olabilmek. Sözü ortamına göre eğip bükmemek, kendi olmak cesaretini gösterebilmek, kalabalığın isterisine kapılıp gitmemek.
Sayfa 24Kitabı okudu
Kılavuz bulmak başka şey.
Onu izlemek başka.
Sayfa 89
Arkadaşlıklarda, dostluklarda, sevgilerde, karşısındakini ele geçirilecek bir ülke gibi görenler vardır. Tedirgin eder beni böyleleri.
Son söz (kalbini dosta açan mucizelere de açar )
Dünya birbirini arayan ruhlarla dolu.İki satır konusabilecegimiz gülüşün ve hüznün kıvrımlarinda birlikte kaybolacagimiz sahici insana susamış durumdayız .göğe aynı askla bakabilecegimiz, etten ve kemikten olduğu kadar açıdan ve gerçekten yapılma soylu ruh arkadaşları.Onunla yürürken ve ona yürürken kaybolmaktan korkmadigimiz kalplerini kendimize pusula belledigimiz ,maceramizi yuzunde seyrettiğimiz hayatlari birbirimize tanık kildigimiz dostlar .
Sayfa 289Kitabı okudu