Edeb, her gönülde tartılmayan kutlu bir cevher. Hacalet, kadim bir meta iken kaç kişi o sıradan haberdar. Hayâyı bilmeyenler elindeki cevheri çöpe atan kuyumcu gibi şaşkın ve perişan. Bu sebepten hayâyı bitirenler sevgiyi bilmeyenlerdi belki de. Sevgiyi bilmeyenler aşkı yitirenlerdi.