Ölü Canlar'ından hiç hazzetmeyip Palto'suna sarındığım Gogol'un okumayı uzun zamandır ertelediğim eseri Bir Delinin Hatıra Defteri elimdeki basımda üç öyküden oluşan mini minicik bir kitap. Palto'yu daha önceden okumuş ve hayran kalmıştım. Diğer iki öykü de son derece başarılıydı. Yazarın o zamanlar için kendisini çok ayrı bir yere koyduğundan emin olduğum mizah ve hiciv anlayışı kendisini bugün bile çok özel bir yerde konumlandırıyor. Bununla birlikte Ölü Canlar'dan neden hiç hazzetmedim, bilmiyorum.
Kitaba adını veren öyküden ziyade Burun öyküsünü çok beğendim. "Burun" yere düşse alınmayan, her şeye sokulan, Kaf dağına ulaşan, sürtülen, kendisinden fitil fitil getirilen, kendisinin dikine gidilen, bazen direği kırılan, bazen sızım sızım sızlayan bir organımız olarak yeterince anlamlıyken bir öyküyle başına buyruk bir şekilde kişiselleştirilmesi çok hoşuma gitti. Tavsiye edilir.
