Bir insanı tanımak, geçici bir süre için de olsa onu sevmek, sevilmek hatta ihanete bile uğramak... Bir çocuğun elinden tutmak, yaşlı bir kadın yolda karşıdan karşıya geçerken ona yardım etmek... Gecenin geç bir saatinde sokağa fırlayıp dondurma ya da köfte yemek... Yağmurda ıslanmak, kar altında yürümek... İnsan bunları tatmak için yaşar. Hep bu tat alma anını bekler.
Oysa ben yaşamak istiyordum. Dakikalarımı harcamadan yaşamak. Çünkü bir gün geliyor, sizi kefenleyip toprakta önceden kazılmıș, çimentolanmıș bir çukura koyuveriyorlar. Ardından kürek kürek toprakla artık hiçbir işe yaramayan bedeninizi örtüp unutulmaya bırakıyorlar.
Belki de Zuhal'in hiç tanık olmadığım hayatını keşfetmek ona hasretimi biraz dindirmiş, yaşama sevincimi yeşertmişti.
Sayfa 51 - İletişimKitabı okudu
Radyoyu balkondan içeri girer girmez açmıştım, çünkü radyo dertsiz tasasız, sıradan bir akşamüstü demekti.
Sayfa 46 - İletişimKitabı okudu
O zaman bilmiyordum renkleri öyle isimlendirmeyi ve ilk o zaman düşünmüştüm Zuhal için yeni renkler bulmayı.
Sayfa 40 - İletişimKitabı okudu
Tarihin ya da manzaranın bütün ihtişamı ya da acısıyla gelip kareye yerleştiği fotoğraflar değil de zamanın elinden kayıp gidiveren, uçucu, bir daha tekrarlanması mümkün olmayan ve en önemlisi çekenin varlığını o anla birleştiren fotoğraflardı beni en çok ilgilendiren.
Sayfa 38 - İletişimKitabı okudu
