İnsan hiç görmediğine, tanımadığına, karşılaşmadiğına
da merhamet eder mi? Elbette... Bir arkadaşımdan duymuştum. Arkadaşım bir gün babasının içtiği ilaç bitince hemen çöpe atmadığını, eline makas alıp plastik kabın keskin köşelerini yuvarlattığını görmüş. "Baba, bunun işi bitmiş, niye uğraşıyorsun? Atsana çöpe!" demiş. Babası ise, "Yavrum, bazı garibanlar çöpleri karıştırıp rızık arıyorlar. Bunları böyle çöpe atarsam keskin uçları ellerine batıp kanatır. Onun için yuvarIıyorum" demiş. Müthiş bir iman, kulluk, ahlâk örneği değil mi? Zaten ahlâk kendinden evvel başkasını, bugünden çok yarını düşünmektir. Medeniyet de, incelik de, insanlık da bundan kaynaklanır. Ince düşünen ne incelikler bulur!