Harika bir kitap. Arada gözüken çizimler de hayal gücüme yardımcı oldu ve film izler gibi okudum. Zaten kitabın filmi de varmış. Ayrıca kitabı okurken sanki geçmişten günümüze doğru bir geçiş hissettim ve bazı karakterleri bazı şeylere benzettim. Tam olarak açıklayamadım fakat hayat ile kitap arasındaki kurabildiğim bağlantılar şunlar;
(Spoiler)
Çocuk deposu = Okul
Duman adamlar = Teknolojik aletler
Gigi = Yaratıcılığımız, susmayan iç ses
Momo = Zihin, ruh, benlik
Beppo = Yaşam, umut
Kaplumbağa = Anılar
Hora = Eğlence, mutluluk
Duman adamlar zaman tasarrufundan bahsettikleri halde kişilerin bir türlü boş zamanları kalmıyordu. Çünkü teknoloji bir şeyleri geliştirmiş olsa da güzel olan kısımları atlıyor, sıkıcı ve monoton bir hale getiriyordu.
Çocuk depoları, okullar gibi çocukları kontrol altına alıp düşüncelerine “yararlı” olacak şekilde yön veriyordu.
Hora’ya (eğlence,mutluluk) giden yol kaplumbağanın (anılar) içinde. Yani güzel anılar biriktirip yaşamanın önemini vurguluyor.
Üzerine daha fazla kafa yorarsam benzerlikler artar gider. Zaten bunu okuyan çoğu kişi keşfetmiştir. O yüzden daha fazlasını herkesin hayal gücüne bırakıyorum.