101 Biwêj 101 Çîrok
Mehmet Öncü101 Biwêj 101 Çîrok Gönderileri
101 Biwêj 101 Çîrok kitaplarını, 101 Biwêj 101 Çîrok sözleri ve alıntılarını, 101 Biwêj 101 Çîrok yazarlarını, 101 Biwêj 101 Çîrok yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Biwêj - Çîrok
Şîreta beytikê ye.
Carna mirov şîretan li hin kesên ciwan dikin, guhê xwe nadin mirov, kesên wisa hê ku mirov gotinên xwe xelas nekirine, hin pirsên nû ji mirov dikin. Di zimanê Kurdî de ev biwêj di wateya;
-Kes wê şîretê nagire,
-Kesê ku guhê xwe bide wê şîretê tune,
-Ewên ku tu şîretan lê dikî, berê şîreta xwe girtî ne... Wisa tê bikaranîn:.
Weke nimûne;
Gote kurê xwe;
- Dema ku tu li bajêr, dikevî kolanên bisixlet, li berîka xwe miqate be.
Kurik got;
- Ewa ku tu dibêjî berê bû.
Jina wî ket navberê û ji wî re got;
-Qet xwe newestîne, a ku tu dibêjî, şîreta beytikê ye...
Binyata vê biwêjê digihije serpêhatiya beytikê û çelikên wê;
Dibêjin;
Rojekê ji rojan, li bin dareke sêvê, beytikekê çêlikên xwe li serê xwe kom kiribûn, li milekî ew di derheqê xeteriyên jiyanê de fer dikirin, li milê din, şîret û peyvên girîng li wan dikirin...
Beytikê digot;
- Dema ku, benîadem xarê erdê bûn, bifirin...
Ji çelikên wê yekê, gotina wê di devê wê de birî û got:
- Dayê, lê ku berê kevir di destê wan de be?
Beytikê xwe qehrand û got;
- We şîreta xwe berê girtiye, êdî tu tiştê ku ez bi we bidim hînkirin nemaye...
101 Biwêj 101 Çîrok
Folklor - Biwêj - Çîrok
Morika hêşîn belav kirin (Morika hêşîn bi kê re, rih û canêm ji wê re)
Carna hin kes hene ku naxwazin dilê kesî ji xwe bihêlin. Kesên wisa her dixwazin ku hemû kesên li dor xwe memnûn û ji xwe razî bikin. Ger sedema wan rast be jî naxwazin xwe bi kesî re xira bikin. Kesatiya wan ên wisa hindek şelaqî jî dihêwirîne. Di
Ev lê lê ye. Hê lo lo maye
Dibêjin;
Rojek ji rojan, mirovekî kurmanc û yekî tirk ji hev re bûne rêheval. Dibêjin riya wan gelek dirêj bû. Dema ku dawiya ken û henekên wan hat, ê tirk di dilê xwe de got;
- Ez vî kurdî bixapînim ku, tinazên xwe pê bikim.
Ji ê kurd re got;
- Bira, wer em li hev siwar bin, kesê ku ji ê din siwar bûyî, bila stranekê bibêje, heta ku strana wî xilas bûye, bila ji ser pişta ê din be.
Ê kurd got;
- Bila.
Ê tirk got;
- Ewil ez.
Ê kurd pêşniyaza wî qebûl kir, ê tirk li pişta ê kurd siwar bû. stranên ku wî zanîbûn, hemû bi hev ve kirin û weke ku stranek be gotin, lê hê nîv saet jî neajot, dor hate ê kurd. Vê carê ew li
pişta ê tirk siwar bû, di dilê xwe de got;
- Evê nezan stranê çi zane.
Dest avête guhê xwe, got;
-Lê lê lê...
Saetekê bi tenê, "lê, lê, lê..." digot. Ê tirk gelek aciz bû û got;
- Xilas bû?
Ê kurd got;
Min niha dest bi stranê kir, ev lê lê ye. Hê lo lo maye.
Nan pir, pîvaz pir. Gelo çima mir?
Dibêjin;
Rojekê ji rojan, kesekî şivan bi rêyekê de diçû, nexweşiyê pê girt, bi bandora nexweşiyê re ket û mir. Piştî demekê kesekî din ê ciwan lê belengaz rastî wî hat. Xortê ciwan çû ser termê şivên, destê xwe avêt damara wî ku bêhn nade, fehm kir ku camêr miriye. Nêrî ku hebanek di stûyê wî de ye, destê xwe avêt hebana mirî, nêrî ku çend dûkim (tehtî) nanê şikeva yê nerm û baqek pivazên hêşîn di hebanê de ne, zilam fikirî û got;
- Nan pir, pîvaz pir; gelo çima mir?
Derpiyê min lixweke, tê de tir û fisan jî neke.
Sayfa 157Kitabı okudu
"Va elîf bê ye, hê ya pîrê li pêye"
Sayfa 151Kitabı okudu
Carna hin kesên neqenc hene, dema ku mirov kesên ji wan neqenctir dibîne, neqenciya ew kesên neqenc li rex neqenciya neqenctir sivik dimîne.
Sayfa 41Kitabı okudu