Tutsak bir rahip merkeze bir Alman yetim getirdi. Onu elinden tutuyor, bununla gurur duyuyor, onu gösteriyor, onu nasıl bulduğunu anlatıyordu, bunların o zavallı çocuğun hatası olmadığını söylüyordu. Kadınlar ona kötü kötü bakıyorlardı. Onu şimdiden bağışlamakta, şimdiden aklamakta haksızdı. Hiçbir acıyı, hiçbir bekleyişi görmemişti.