Ahlak Metafiziğinin Temellendirilmesi
Immanuel KantAhlak Metafiziğinin Temellendirilmesi Gönderileri
Ahlak Metafiziğinin Temellendirilmesi kitaplarını, Ahlak Metafiziğinin Temellendirilmesi sözleri ve alıntılarını, Ahlak Metafiziğinin Temellendirilmesi yazarlarını, Ahlak Metafiziğinin Temellendirilmesi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Soru, söz gelişi, şu olsun: dara düştüğümde, tutmama niyetiyle bir söz verebilir miyim?
Eğilim olarak sevgi buyurulamaz; ama ödevden dolayı iyilik yapmak, hem, buna bir eğilim itmediği, hatta doğal ve zaptedilmez bir nefret karşı çıktığı zaman
iyilik yapmak, t u t k u s a l sevgi değil, pratik sevgidir —bir sevgi ki, duyuşun bağımlılığında değil, istemede; insanın içini eriten duygudaşlıkta değil, eylemin ilkelerinde bulunur.
Doğa, yalnız amaçların seçimini değil, araçların seçimini de üstüne almış olacak ve her ikisini bilgece bir öngörüyle yalnızca içgüdünün eline bırakacaktı.
Sayfa 10Kitabı okudu
.
Hayatınızı, sanki her eyleminiz evrensel bir yasa olacakmış gibi yaşayın.
.
.
.
Immanuel Kant
"İnsanın değeri, eylemlerinin özünden ve ahlaki duruşundan kaynaklanır." - Immanuel Kant
Çünkü eğilim olarak sevgi buyurulamaz; ama ödevden dolayı iyilik yapmak, hem, buna bir eğilim itmediği, hatta doğal ve zaptedilmez bir nefret karşı çıktığı zaman iyilik yapmak, t u t k u s a l sevgi değil, pratik sevgidir —bir
sevgi ki, duyuşun bağımlılığında değil, istemede; insanın içini eriten
duygudaşlıkta değil, eylemin ilkelerinde bulunur.
eylemde bulunmanın tüm ilkesini de haklı ve genel olarak amaca uygun kılacak iyi bir istemenin olmadığı yerde insanı haddini bilmez yapar
Deneyin temellerine dayanan her Felsefeye deneysel, öğretilerini yalnızca a priori ilkelerden çıkarıp sunana ise saf Felsefe
denebilir. Bu sonuncusuna, sırf biçimsel olduğu zaman, Mantık; anlama yetisinin belirli nesneleriyle yetindiği zaman ise, Me t a f i z i k denir.
Akıl sahibi bir varlığın kendisinin amaç olabilmesini sağlayan tek koşul ahlâklılıktır.
Ahlak Metafiziğinin Temellendirilmesi 
Immanuel Kant
Akıl sahibi doğa, kendi kendine amaç koymakla geri kalan doğadan kendini ayırır. Bu amaç, her iyi istemenin içeriği olur.
Ahlak alanında öykünme olmaz; örnekler de ancak yüreklendirmeye yarar, yani yasanın buyurduğu şeyin yapılabilirliğini şüpheli olmaktan çıkarır, pratik kuralların genel olarak dile getirdiklerini görünür kılar, ama hiçbir zaman akılda bulunan hakiki asıllarını kenara itmeyi ve örneklere göre kendimizi yönlendirmeyi haklı çıkaramaz.
Şimdi, bütün buyruklar koşullu olarak ya da kesin olarak buyururlar. İlk buyruklar, insanın ulaşmak istediği (veya iste- yebileceği) başka bir şeye araç olarak olanaklı bir eylemin zorunluluğunu ortaya koyarlar. Kesin buyruk ise, bir eylemi kendisi için, başka herhangi bir amaçla ilgi kurmadan, nesnel zorunlu olarak sunan buyruk olur.
Demek ki, her bakımdan iyi olan bir isteme, aynı şekilde nesnel yasalara (iyinin yasalarına) bağlı olur, ama bundan dolayı yasaya uygun eylemlere zorlanmış olduğu tasarımlanamaz; çünkü o, kendiliğinden, öznel yapısına göre, ancak iyinin tasarımı tarafından belirlenebilir. İşte bundandır ki, tanrısal ve genel olarak kutsal bir isteme için buyruklar geçersizdir; “gerek" demenin burada yeri yoktur, çünkü isteme kendiliğinden yasayla uygunluk içindedir. Ve bunun için buyruklar yalnızca bir formüldür; genel olarak istemenin, nesnel yasalarının şu veya bu akıl sahibi varlığın istemesindeki - söz gelişi insanın istemesindeki - öznel yetkinsizlikle bağlantısını dile getirirler.