Pınar Öğünç’ün 2015 yılında, İletişim Yayınları’ndan çıkan öykü kitabı “Aksi Gibi” yazarın ilk kitabı olma özelliğini taşıyor ve “ilk kitap” olduğunu maalesef ki yer yer seken kurgusuyla ve üslubuyla okura oldukça hissettiriyor. Açıkçası, Öğünç’ün öykü kitapları yazdığını, ikinci kitabı olan “Beterotu”na sosyal medya üzerinden sık rastlamamla
Türk öykücülüğü belli bir rutine bağlamış durumda. Hep kederli öyküler, samimiyetsiz tespitler vs. Son dönemde giriştiğim genç öykücüler arasında bazen hikayeleri kimin yazdığını bile hatırlamıyorum o kadar benziyorlar birbirlerine. Bu kitap içinde kısmen benzer durum var. İlk öyküler dışında, akılda kalabilecek öyküsü yoktu. Ancak okutmayı başardı. Bir şans daha verilebilir.
En sevdiğim öyküler
"I Love You Şermin" ve "Hayvan Kaynakları" oldu.
Pınar Öğünç hayatın içinden öyküler ile karşımıza çıkıyor bu kitapta. Samimi öyküler bunlar, hep bir keder var, bizleri yansıtıyor. Bir sürüklenişi var insanların, bunu görüyorsunuz.
