Kafka'nın okuduğum ikinci kitabı oldu. Kitap, Avrupadaki evinde temizlikçi bir kız ile ilişki yaşayan Karl Rossman'ın Amerika'ya olan yolculuğunu ve orada başına neler geldiğini anlatıyor. Yol boyunca ilk durakta şansı yaver giden Karl için bir anda herşey alt üst oluyor, tesadüfen bulduğu dayısının yanından anlayamadığım bir sebeple kovuluyor ve talihsiz yaşantısı burdan süregeliyor. Buradan ise kitabın sonu beklemediğim bir şekilde iyi bitiyor ve Karl, yeni bir yaşam kurmak üzere Oklahoma'ya yola çıkıyor. İlk okuduğum Dönüşüm eserindeki gibi Kafka, "Farklıysan, Ezilirsin" görüşünü burda da yansıtıyor. Karl, Avrupalı olduğunu birçok yerde dile getirmek dahi istemiyor. Çünkü orada Avrupalılara uygulanan eğitim seviyesi bile düşük şekilde vurgulanıyor. Karl'ın Delamarche, Robinson ve Brunelda ile olan ilişkisine gelecek olursak; bu bölümler -özellikle Brunelda'nın- beni oldukça rahatsız etti. Delamarche gibi zeki gösterilen, kurnaz olduğu belirtilen bir adamın neden o derece zayıf( ruhsal olarak) ve kraliçe edasıyla emirler yağdıran birine boyun eğdiğine anlam veremedim. Yazarın çıkardığı bölümleri de gayet mantıklı buldum, eğer olsalardı boğucu bir havası olurdu fakat Oklahoma'ya gidiş kısmında evden çıkmak bukadar zorken nasıl gerçekleştiği de bi boşluk oluşturdu bende. Ama bir yurda genç yaşta başıboş olarak gönderilen Karl'ın psikolojisini anlatmayı iyi becermiş Kafka. Yaşı 16 olmasına karşın düşünceleri gayet olgundu. Sürekli iyimser, umut doluydu. Hiçbir zaman pes etmek bilmedi.
